Na lang vijven en zessen

Broodje smeren

Vandaag had ik opnieuw een dag in het licht van het grootvaderschap: bezoek aan Joke, Bram en Ronja. Het tijdstip was naar achteren geschoven; kom ik normaliter om koffietijd daar had Joke voorgesteld om in de middag te komen en te blijven eten zodat ik Pieter ook weer eens zou zien.
Maar tussendoor appten we over de tijd. De kinderen zouden een middagslaapje gaan doen en Joke wilde daar eigenlijk ook wel in meedelen. Ik wilde eigenlijk wel even een boswandeling naar het station maken, dus al met al zou ik wat later komen. Even later een appie dat Bram toch niet wilde gaan slapen en of ik dan maar gewoon kon komen. Dus afgestoken naar een bushalte en met de bus naar Utrecht en meteen door naar Gouda. Ik was er snel. Joke en Bram waren in de tuin. Ongelooflijk hoe goed Bram kan spelen; met fantasie had hij met een zestal laatjes van een kastje o.i.d. een "voertuig" gemaakt dat hij qua gebruik ook toelichtte. In de tuin hadden moeder en zoon bolletjes geplant; Joke zat wat te studeren in haar boek over ecologisch tuinieren en al snel waren we daarover in gesprek.

Niet veel later kwam ook Ronja bij ons gezelschap; rode wangen van het slapen. Heel harmonieus gingen die twee aan het spelen. Maar natuurlijk werden er ook boekjes aangesleept toen opa op de bank ging zitten. Heerlijk met twee van die kleintjes op schoot moeizaam om hen heen kijkend proberen om de slaapverwekkende tekst voor te lezen. Ach, daar gaat het hun helemaal niet om; gewoon een beetje plaatjes kijken en gezellig op schoot bij opa. Heerlijk!
Zo rond een uur of zes informeerde ik voorzichtig of Joke niet aan het eten zou beginnen want ik wilde wel door naar Wijhe vanavond. Nou, dat was geen probleem en ze had snel een heerlijke pasta maaltijd op tafel. Gezellig met de kleintjes gegeten. Pieter was ontzettend laat thuis; dat had ik ook in het verleden en dan hadden de kinderen altijd al gegeten en lagen vaak al in bed toen ze nog zo klein waren.
Ik kon nog even met hem praten toen mijn alarm afging omdat ik naar de bus moest. Joke liep nog even met mij mee zodat we nog wat konden praten tot de bus kwam; gezellie!
Binnen twee uurtjes stak ik bij Roos de sleutel in het slot en dronken we nog een wijntje.
Later kreeg ik nog een appie van Joke dat de door mij op haar verzoek meegenomen boerenyoghurt zo ontzettend werd gewaardeerd door Pieter en de kinderen. Doet een oude vader goed!