Ik ga weer timmeren!

Aan de pizza

Natuurlijk is Roos nog lang niet klaar met de inrichting van haar huis. Voor haar muziekhobby heeft ze een ruimte ingericht en daar wilde ze nog iets aan toevoegen. We probeerden wat met planken die meegenomen waren vanuit Bilthoven. Werkte niet helemaal zoals de bedoeling was en ik stelde voor dat ik zelf iets zou construeren. Heb ik zin in en Roos vond het een uitstekend idee.
We hebben verder niets bijzonders ondernomen behalve dan ontbijt, koffie, thee en zo. Zo tegen de middag vertrok ik weer. Het LATten op afstand bevalt ons eigenlijk prima. Natuurlijk zit "even een koppie thee" er niet meer in, maar dat treinreisje en dat leuke dorp voelt voor mij aan als een beloning. En Roos woont helemaal naar haar zin. Ze heeft al een aantal activiteiten in de planning. Daar zal ze ongetwijfeld zelf ook over gaan bloggen, hoewel ze dit jaar nog niet echt iets gepost heeft zo heb ik zojuist waargenomen?!
Eigenlijk had ik vandaag ook een wandeling gepland, maar ik vond het wel prima zo. Vanuit de trein appte ik met Mariska en even later zelfs met Surabaya. Het is niet te geloven hoe klein de wereld is geworden. Martijn en Margot zaten aan de avondmaaltijd. Ik kreeg een foto van Martijn achter een bord pizza. Ik moest daar wel zo om lachen; misschien wel de enige reden - afgezien van het weerzien met Martijn en Margot natuurlijk - voor mij om naar Indonesië te gaan is het eten. Lijkt me zo bijzonder om een originele Indonesische maaltijd te kunnen proeven. Maar de twee Marren hadden na een week rijst wel trek in iets anders. Kan ik me ook goed voorstellen.
Ik kreeg van Margot ook een videootje waarop Martijn de werknemers van het bedrijf toespreekt.