Roos loopt door de natuur op en langs de "Höckenlinie" |
Eerst weer door het dorp, net als gisteren maar nu de andere kant op. Eenmaal buiten het dorp genoten we op een bankje van het uitzicht.
Al vrij snel vonden we de opgang naar het pad, maar Roos wilde eerst de andere kant verkennen; was wel linie, maar geen echt pad. En inderdaad was dat stuk van de voormalige verdedigingswerken verworden tot een wildernis, prachtige natuur; allemaal wilde planten in bloei, niks monocultuur.
We liepen terug en namen het officiële pad over de Höckenlinie; was ook prachtig.
Wel gek, zo'n groot bouwwerk, honderden meters lang voor oorlogsdoeleinden; allemaal beton, door sommige geologen gemunt tot "Hitleriet", in dit geval terecht, maar al met al een betere zaak waardig.
Onderweg weer genoten van het landschap, zittend op een bankje. "Dit is echt vakantie", zeiden we tegen elkaar. Lekker rustig zoals het op onze leeftijd ook wel eens mag; geen gejaag met een doel dat je beslist moet halen. We hadden het nog niet gezegd of we hoorden het gerommel van oppergod Zeus; onweer op komst, of misschien slechts een teken van instemming met onze uitspraak. Desalniettemin besloten we om maar snel terug te keren naar het dorp, al was het maar voor een kop koffie. Ik had ook weinig zin om weer zo nat geregend te worden als laatst op de Cycladen. Maar de bui trok helaas over; slechts enkele druppels terwijl we op een terrasje koffie zaten te drinken.
Lekker terug naar ons hotel en op het balkon zitten genieten en deze blog geschreven.
Straks weer verder wandelen.
Nou dat hebben we gedaan; de omgeving leent zich daar echt voor. Overigens verder geen wandelaars te zien; voor de meesten is het echt te heet smiddags; wij redden ons wel met flink drinken en goede zin.
Na een verkwikkende douche en de was gedaan weer eenvoudig en overdadig zitten hompen en slempen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten