Rare naam, maar zo noemt Theo de verse capucijners die hij in zijn biologische moestuin kweekt. Enkele weken geleden hadden Roos en ik daar een stevige portie van ingeslagen en gepeld; mijn portie lag in de vriezer te wachten op beter tijden en die zijn zojuist aangebroken. Eveneens uit de vriezer kwamen de vetkaantjes, overgebleven nadat ik varkensvet in stukjes had uitgebakken; de reuzel - het uitgebakken vet - gebruik ik om van alles in te bakken, met name de spekpannenkoeken maar ook vlees en vandaag lekker over de verse capucijners.
Was snel klaar; capucijners even in de magnetron opgewarmd terwijl ik van die smakelijke zoetzure augurken fijn sneed en de kaantjes nog iets verder werden uitgebakken in een ferme eetlepel reuzel. Dat alles door elkaar en in een vloek en een zucht had ik dit lekkers geïnternaliseerd; ging zo vlug dat ik helemaal vergat om er een foto van te maken voor deze blog en in minder tijd dan ik nodig had om deze blog te schrijven.
Was snel klaar; capucijners even in de magnetron opgewarmd terwijl ik van die smakelijke zoetzure augurken fijn sneed en de kaantjes nog iets verder werden uitgebakken in een ferme eetlepel reuzel. Dat alles door elkaar en in een vloek en een zucht had ik dit lekkers geïnternaliseerd; ging zo vlug dat ik helemaal vergat om er een foto van te maken voor deze blog en in minder tijd dan ik nodig had om deze blog te schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten