Das Wirtshaus

Een stemmig begraafplaatsje; geen plek voor
de wandelaar uit de "Winterreise"

Roos en ik zingen al ruim twintig jaar o.a. liederen uit "Die Winterreise" van Schubert. Vroeger begeleidde ik haar op de piano maar tegenwoordig hebben we de rollen omgedraaid.
Toen ik nog achter de piano zat vond ik die tekst maar onbelangrijk; de componist, en zeker Schubert kon via de noten wel duidelijk maken wat de intentie was, dacht ik. Daar kom ik wel van terug nu Roos mij begeleidt. Allereerst merk ik heel sterk dat de tekst je als zanger zo kan raken; soms kan ik van de emotie gewoon niet verder zingen.
Maar ik heb tot mijn schande en schaamte gemerkt dat ik ook echt dingen heb gemist. Dat was het geval in het lied Das Wirtshaus waar de wandelaar zelfs op het kerkhof geen plekje kan vinden en boos en wanhopig verder loopt met zijn "treue Wanderstab". Dat is feitelijk de quintessens van dit lied. Was me af die jaren ontgaan tot Roos me er vandaag terecht op wees!