Mijn moeder kon ons kinderen altijd op duidelijke manier laten merken dat we niet geluisterd hadden wanneer we iets deden dat niet mocht of juist iets niet deden als ze het gevraagd had: "moeten je oren misschien uitgespoten worden?" Dat leek mij iets verschrikkelijks; je oren uit laten spuiten zou dat geen pijn doen; hoe zou dat voelen. Dat dreigende in mijn moeders stem heeft er lang voor gezorgd dat die handeling mij toch wel enige angst inboezemde. Maar dat is in de loop der decennia toch wel over gegaan.
Vorige week was ik zo dom geweest om weer eens ouderwets in m'n oren te peuteren en zelfs met mijn brillenpoot in mijn gehoorgang te rommelen; moet je niet doen, dat weet ik ook wel, maar toch?! En zo kon ik deze week echt vrijwel niets meer horen met mijn linkeroor. In de bridgeclub afgelopen dinsdag verstond ik iedereen verkeerd; hilarich, maar niet leuk.
Ik had dinsdag wel direct een afspraak gemaakt bij de doktersassistente en op haar advies vanaf dat moment mijn oor gedruppeld met olijfolie. Vanmorgen was het zo ver en ging de assistente met een spuit met warm water mijn oor reinigen. Het was zo gebeurd en de hoeveelheid vuiligheid die zij eruit had gespoten overtrof mijn stoutste verwachtingen. En nu hoor ik weer prima!
Roos zat in de wachtkamer want we zouden direct doorgaan naar het van Goghmuseum voor de tentoonstelling over prostitutie in de Franse kunst. En dat was toch niet helemaal onze "goesting". Als schilderkunst natuurlijk best goed, maar als onderwerp nogal ontluisterend en niet alleen de foto's van de syfilitische prostituées maar vooral ook de armoede die veelal tot prostitutie drijft. Pablo Picasso had een prachtig schilderij gemaakt in de gevangenis waar de met geslachtsziekte besmette dames werden opgesloten; de diepe triestigheid die van het gezicht te lezen was raakte ons diep. We zijn feitelijk "halverwege" omgedraaid en weggegaan en toen naar het Stadsarchief in de Vijzelstraat voor een tentoonstelling over de 200 dagen die Vincent van Gogh heeft doorgebracht in Amsterdam. Op dringend advies van de entrée dame gebruikten wij de audio-tour en die was inderdaad van grote toegevoegde waarde; je hoorde als het ware Vincent en zijn familieleden voordragen uit de bewaarde brieven. Nog een versnapering in het restaurant van het stadsarchief en toen weer naar huis. Gezellige dag alles bij elkaar en ik kan weer prima horen.
Toen ik thuis gekomen mijn e-mail bekeek zag ik een vraag van Ab of ik zin had om zaterdag te gaan wandelen op de Veluwe; Roos wilde wel mee, dus dat zou gezellig met z'n drietjes worden!
Vorige week was ik zo dom geweest om weer eens ouderwets in m'n oren te peuteren en zelfs met mijn brillenpoot in mijn gehoorgang te rommelen; moet je niet doen, dat weet ik ook wel, maar toch?! En zo kon ik deze week echt vrijwel niets meer horen met mijn linkeroor. In de bridgeclub afgelopen dinsdag verstond ik iedereen verkeerd; hilarich, maar niet leuk.
Ik had dinsdag wel direct een afspraak gemaakt bij de doktersassistente en op haar advies vanaf dat moment mijn oor gedruppeld met olijfolie. Vanmorgen was het zo ver en ging de assistente met een spuit met warm water mijn oor reinigen. Het was zo gebeurd en de hoeveelheid vuiligheid die zij eruit had gespoten overtrof mijn stoutste verwachtingen. En nu hoor ik weer prima!
Roos zat in de wachtkamer want we zouden direct doorgaan naar het van Goghmuseum voor de tentoonstelling over prostitutie in de Franse kunst. En dat was toch niet helemaal onze "goesting". Als schilderkunst natuurlijk best goed, maar als onderwerp nogal ontluisterend en niet alleen de foto's van de syfilitische prostituées maar vooral ook de armoede die veelal tot prostitutie drijft. Pablo Picasso had een prachtig schilderij gemaakt in de gevangenis waar de met geslachtsziekte besmette dames werden opgesloten; de diepe triestigheid die van het gezicht te lezen was raakte ons diep. We zijn feitelijk "halverwege" omgedraaid en weggegaan en toen naar het Stadsarchief in de Vijzelstraat voor een tentoonstelling over de 200 dagen die Vincent van Gogh heeft doorgebracht in Amsterdam. Op dringend advies van de entrée dame gebruikten wij de audio-tour en die was inderdaad van grote toegevoegde waarde; je hoorde als het ware Vincent en zijn familieleden voordragen uit de bewaarde brieven. Nog een versnapering in het restaurant van het stadsarchief en toen weer naar huis. Gezellige dag alles bij elkaar en ik kan weer prima horen.
Toen ik thuis gekomen mijn e-mail bekeek zag ik een vraag van Ab of ik zin had om zaterdag te gaan wandelen op de Veluwe; Roos wilde wel mee, dus dat zou gezellig met z'n drietjes worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten