Behalve cultuursnuiven hebben we daar in Westfalen ook nog gewandeld. Roos had het weer prima uitgezocht; het hotel Bismarckhöhe in Tecklenburg - genoemd naar de belendende Bismarcktoren - lag werkelijk aan/op de Hermannshöhe, een langeafstandspad van meer dan 100 km lang. Vanuit Osnabrück met de trein naar Lengerich en door met de bus naar Tecklenburg; we konden onze bagage direct achterlaten in het hotel ook al waren we wel erg vroeg; op pad. Fraaie uitzichten en een lekker geaccidenteerd terrein. Af en toe zelfs wat zon; we hebben nog even op een bankje gezeten in het zonnetje. Bij een oud stationnetje aan een inmiddels niet meer functionerend spoorlijntje hebben we ons laten verwennen in een chique restaurant; Roos nam een salade en ik een "Westfälisch Rausschmeisser", oftewel brood met Schinken en Spiegelei. Gezellig plekje.
Na de lunch nog een stukje doorgelopen en op tijd gekeerd. Zo tegen de schemering kwamen we weer aan in het hotel. Lekker gedoucht en een piepklein tukje gedaan en vervolgens naar het dorpje Tecklenburg voor een diner. Ach, stelde niet zo veel voor, zeker niet na de heerlijke maaltijden in Osnabrück, maar gezellig was het en het bier uitstekend!
De volgende morgen, na het ontbijt nog een lekker stuk gelopen, Kaffee mit Kuche en met de bus en de trein terug naar Osnabrück; heerlijke stad en nog wat rondgelopen en, hoe kan het anders, ons afscheidsmaal genoten bij de Alte Posthälterei als eerder geblogd.
 |
| In het restaurant |
De volgende morgen, na het ontbijt nog een lekker stuk gelopen, Kaffee mit Kuche en met de bus en de trein terug naar Osnabrück; heerlijke stad en nog wat rondgelopen en, hoe kan het anders, ons afscheidsmaal genoten bij de Alte Posthälterei als eerder geblogd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten