De vogels van het Houdringhebos

Zwarte specht
foto Hans van Zummeren

Eigenlijk ben ik een wandelaar die wel eens naar vogels kijkt met mijn Swarovski. Vaak vind ik het ook maar lastig en laat ik "dat zware ding" maar gewoon thuis of vergeet ik hem mee te nemen. Maar ik krijg steeds meer plezier in het opsnorren van vogels en vooral het bekijken hoe zij zich eigenlijk gedragen. Het is net zo gegaan als destijds met het leren van bridgen als bridgepaar met Roos; het advies van een deskundige is veel waard.
Zo gaf Cyria aan dat het niet alleen gaat om het zien van de verschillende soorten vogels maar vooral ook om hun gedrag te bestuderen en dat begin ik meer en meer door te krijgen. Zo zag ik vorig jaar hoe een Vlaamse gaai in de wintertijd feilloos wist waar hij zijn eikels had verstopt. Hij pikte in de grond en kwam met een volle snavel weer in beeld. En dat zag ik toen twee keer gebeuren.

Vlaamse gaai
Foto Hans van Zummeren

Het Houdringhebos is zo'n beetje mijn achtertuin; ik kom er al sinds 1980 dus al meer dan 35 jaar inmiddels. Onze tuin in de Hoflaan grensde zo'n beetje aan dit bos. In de beginjaren zag je in de tuin tal van vogelsoorten die ik als stadsjongen vaak nog nooit had gezien zoals de goudvink en tal van mezensoorten. En nu loop ik zeker in deze tijd nu er nog geen bladeren aan de bomen zitten die het kijken belemmeren lekker door het Houdringhebos te speuren, Swarovski in de aanslag. Had ik vorige week al een zwarte specht gezien maar de kijker net opgeborgen, daar hoorde en zag ik hem nu landen op een tak, hoog in een kale beuk. Hij zocht geen voedsel, zat niet te hakken, maar keek voortdurend actief om zich heen en maakte regelmatig luid kabaal zoals de zwarte specht dat kan doen. Hij bleef dit maar doen en was vast op zoek naar een partner. Ik heb geruime tijd staan kijken, tegen de lichte hemel in zodat ik het fraaie rode kapje slechts met enige verbeelding kon zien. Toen ik het zat was en doorliep vloog het schuwe dier weg. Ook hoorde en zag ik een zwerm staartmezen; fraaie vogels met hun bont-witte voorkant en hun lange staart; zenuwachtig, voortdurend bewegend en vliegend vogeltje dat je toch niet dagelijks ziet.

Winterkoninkje
Foto Hans van Zummeren

Toen ik verder liep hoorde ik opnieuw het geluid van de zwarte specht, maar nu veel rustiger en het leken er wel twee. En inderdaad zag ik een tweetal spechten dat mij gelukkig niet in de gaten had, in een dode boom aan het insepcteren leek het wel of er nestgelegenheid was. Op een zeker moment vloog het vrouwtje (?) weg even later gevolgd door de ander. Nu had ik wel de gelegenheid gehad om het fraaie tode kapje achterop de kop waar te nemen; mooie vogel. Verderop hoorde ik ook het geroffel van de bonte specht. Het begint echt al voorjaar te worden.
Onder een groep beuken zag ik een hele vlucht vinken aan het fourageren. Ik zocht in de groep of ik misschien ook een keep zag en ja hoor, dat was het geval, er zaten er zelfs twee tussen de vinken; mooie oranje vogels met lichte snavels. Tot slot nog een winterkoninkje en tevreden liep ik terug naar huis.