Oude vrienden

Nadat Lex was gearriveerd konden gingen we verder
met de koffie. 

Al jaren had ik ernaar uitgezien om nog eens een aantal van mijn oud-dispuutsgenoten te ontmoeten. En naar aanleiding van de inspanningen van Anneke dR om een fors aantal e-mail adressen van oud-leden te verzamelen en het idee van Huib en mij om eens te starten met een wandel-reünie kwamen we vandaag met zes van ons bijeen; de eerste wandel-reünie. We hadden het op korte termijn aangekondigd en georganiseerd vanwege het weer; er was redelijk goed weer voorspeld en dat zou ook bewaarheid worden; geen druppel regen.
Ik had gisteren al een spektaart gebakken; 2 liter koffie gezet, GPS geladen met de track, de printouts van Roos gekregen en vol spannende verwachting op naar Gouda Goverwelle waar we hadden afgesproken. Ik was vrijwel de enige die uit de stoptrein stapte; na 45 jaar zul je elkaar niet makkelijk meer herkennen. Ik liep de trap af en van het andere perron kwam Huib aanlopen met Eveline en Wouter. Zo op het eerste gezicht herkende ik Wouter niet tot zijn brede lach op zijn gezicht verscheen: "nou zie ik het, Wouter!". Eveline en ik hebben elkaar niet in het dispuut gekend; we kenden wel elkaars naam van horen zeggen. Het zelfde gold voor Pieter; hij zat op het parkeerterrein op ons te wachten. Alleen mijn jaargenoot Lex ontbrak nog; hij had vroeger in Gouda gewerkt en was naar het station Gouda gereden. Dus namen we eerst een kop koffie met de spektaart en wachtten totdat Lex aanschoof. We hadden direct een ontzettend leuk gesprek. Die oude PROIRA sfeer was er onmiddellijk weer. Lex schoof even later aan en na een kwartiertje gingen we op pad.

Ons hele kluppie:
v.l.n.r. Wouter, Huib, Ferry, Eveline, Pieter, Lex

Uiteindelijk hebben we van de 20 kilometer die Huib ons wilde opleggen er zo'n 12 gelopen; nog een keer kofie tussendoor gedronken en telkens in wisselende 1-2-tjes met elkaar gepraat.
Tot slot op voorstel van Pieter, de echte Limburger onder ons, hebben we op een terras in de zon, vlakbij ons einddoel nog wat gedronken en allemaal vastgesteld dat de dag helemaal geslaagd was. Ik vond het frappant dat die oude PROIRA sfeer weer helemaal levend was. Ik heb alle deelnemers gevraagd om een bijdrage te leveren voor de PROIRA blog die ik opgezet heb.

Huib mailde direct enthousiast:

Het was al duidelijk maar nogmaals het was groots, heel leuk om vrienden van vroeger weer te ontmoeten en in een paar uur een enorme brug te slaan.

Dank voor de voorzet en het doorzetten; smaakt naar meer.

Wij zijn van straks twee weken weg maar dat hoeft jullie er natuurlijk niet van te weerhouden nogmaals uit wandelen te gaan; de mooie tijd is zo weer voorbij en niet iedereen is zo winterhard als wij.

Ik antwoordde Huib: Ik zit er ook nog helemaal van na te sudderen Huib. Wat ben ik blij dat we hebben doorgezet en met we bedoel ik nadrukkelijk vooral ook Anneke de Regt. Ze zal misschien haar inbreng bagatelliseren maar zonder haar hadden we nooit die database met die e-mail adressen gehad. En niet te vergeten het positieve van onze oud-leden. Wat een ontzettend leuke lui vandaag. 26 september dat is al heel binnenkort en Roos heeft ook bij ons weer van alles gepland. Dus voor die tijd zit het er niet in. Laten we het even aanzien. Wellicht als je weer terug bent, maar wie weet. Het zou leuk zijn als het initiatief ook van een van de anderen uit zou gaan.

Schrijf jij ook een paar regels voor de PROIRA blog, of mag ik die uit de meel als zodanig beschouwen.