Sam moet toch af en toe stiekum even naar de grote wasbeer kijken. |
Het was toch alweer een tijd geleden dat ik een dierentuin bezocht en deze kende ik slechts van horen zeggen. Viel me niks tegen. Was een echt moderne dierentuin met de nadruk op de dieren. Dus grote verblijven met schuilplekken voor de dieren. Onvergelijkbaar met de dierentuinen uit mijn jonge jaren met een zielige wolf of beer die van verveling en frustratie ongetwijfeld gek waren geworden en nog slechts heen en weer konden schudden met hun kop of telkens heen en weer liepen over een stuk van vier meter. Vonden we toen normaal; de huidige vorm van dieren houden is dus voor de dieren een stuk beter. De wolven, de otters en vooral ook de gorilla's vond ik ontzettend goed gehuisvest en zeer de moeite waard om te bekijken.
Maar het toppunt vond ik toch wel de rondlopende wasbeer, een verklede, rondlopende artiest die op een heel kindvriendelijke manier het park opleukte. De kleine Sam vond het maar eng en spannend; ze kroop weg bij vader Lisander maar moest toch telkens stiekum even kijken. Ik heb de wasbeerman of vrouw nog gecomplimenteerd voor de manier waarop hij/zij het deed; werd op prijs gesteld.
Het was ontzettend druk in het park maar gelukkig bleef het gezelschap wel enigszins bij elkaar, althans ontmoetten we elkaar weer op gezette tijden.
Roos en ik namen afscheid en bedankten Anneke en Pieter voor de fijne dagen die we hadden genoten; leuk om hun hele familie weer te zien.
Wij hadden nog een Limburgse verrassing in petto; we gingen naar hotel Bemelmans in Schin op Geul! Kijk maar naar de blog van morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten