Busyness

Gewoon af en toe lekker wandelen in het bos
Goed om even rustig na te denken

Eerst dacht ik nog dat het een verschrijving was, maar het is een nieuw woord, net zoiets als "onthaasten", ook zo'n modernisme. Hangt beide samen met de almaar toenemende stress in de werksfeer en thuis; de niet aflatende stroom informatie en afleidingen die de moderne mens overstroomt.
Gisteravond had ik het er nog even kort over met mijn buurvrouw, leeftijdsgenote die het ook "verdomt" om haar ielepieleapparaatje voortdurend onder handbereik te hebben omdat haar "cheffin" het nodig acht om haar ook 'savonds nog te kunnen bereiken: "dan zoekte ze maar een ander", sprak zij in duidelijke taal.
Maar tot mijn verbazing las ik vandaag in de Volkskrant een artikel over verveling op de werkvloer; werknemers die net moeten doen of ze het heel druk hebben terwijl ze in feite niets te doen hebben.
Dergelijke verhalen ken ik wel uit de tijd dat ik zelf nog werkte. Zo weet ik nog het verhaal van een hoofdanalist wanneer hij sprak over zijn vorige baan op een groot en gerenomeerd instituut dat de afdeling waar hij werkte als je heel hard zou aanpoten je het werk wel in je eentje aankon; met z'n tweetjes kon je het rustig aan doen en ze zaten er met z'n drieen. Dus eerst 'smorgens langdurig koffie drinken en de krant lezen, dan een uurtje werken en vroeg weer met lunchpauze en tafeltennissen, nog een uurtje werken, theepauze en vroeg naar huis. Hij was inderdaad weggegaan omdat dit ethos hem niet paste. Was bijzonder uitzonderlijk in dat instituut.
Vanuit het ministerie van Verkeer en Waterstaat ken ik vanuit twee onverdachte bronnen de verhalen dat er hele afdelingen waren waar men vocht om dat beetje werk dat er te doen was; iedereen moest net doen of hij het erg druk had; aftellen dat je je weer eenkeertje ziek kon melden; vreselijk!
Maar ook heden ten dage schijnen er nog lieden te zijn die zich zodanig vervelen op het werk dat ze er psychische klachten door krijgen. Niet te geloven deze tegenstrijdigheid.
Ik heb mij in mijn werkzaam leven nooit verveeld. Als er minder te doen was dan zette ik me aan een nieuwe taak, bedacht ik iets zinvols. Ik kijk met voldoening terug op de werkzame jaren, enkele jaren uitgezonderd, maar dat kwam zeker niet door verveling!