 |
Raam gelapt zoals ik wijnglazen reinig; met sop, schoon water
en tot slot drogen met een theedoek. Een pan als emmer |
Naar aanleiding van mijn
bloggie van dinsdag - was toch niet echt dramatisch?! - kreeg ik een ontzettend meelevend e-mailtje van mijn oude vriend Dick. Hij adviseerde me nadrukkelijk om het eens wat rustiger aan te doen. Bij het lezen van mijn daily blog krijgt hij de indruk dat ik wel erg veel hooi op m'n vork neem en, zoals hij dat zegt, "in een moordend tempo". Dat is ook zo; ik ben me zo bewust van de eindigheid van het bestaan hier in het ondermaanse dat ik eruit probeer te halen wat erin zit. Dick heeft gelijk; ook Roos zegt het al een tijd: "doe toch eens wat minder", en daar ben ik dan vandaag maar eens mee begonnen. Was eigenlijk van plan om vandaag, met dat mooie weer een daggie naar Schin op Geul te gaan, appeltjes rapen en genieten van al die ouwe plekkies waar ik zo vaak ben geweest ook met mijn vader en met de kinderen toen ze nog klein waren. Dat bankje op het station, bij aankomst om 9.30 uur geeft me altijd zo'n heerlijk gevoel; in deze herfsttijd, om die tijd vaak nog met wat ochtendmist. Nou ja, heb besloten om dat niet te doen en om dan maar eens thuis wat te gaan ondernemen. En zo heb ik vanmorgen de zitbank helemaal gereinigd met de stofzuiger, moest heel nodig gebeuren en het grote raam van de zitkamer gelapt. Moest ook wel weer; heb ik pas 1 keer gedaan in die acht jaar dat ik hier inmiddels woon; schande; met het strijklicht van de ondergaande zon zag ik onlangs de grauwsluier.
En dan straks lekker in het zonnetje bij de fitness. Morgen ga ik het ook rustig aan doen en me vreselijk verheugen op de wandeling die ik zondag ga maken met m'n oude dispuutsgenoten die ik zo'n 45 jaar niet heb gezien. We zullen elkaar misschien niet eens meer herkennen; ben benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten