Na twee hoofdstukken had ik het feitelijk al gezien; veel dynamiek, onderwerpen die maatschappelijk stof op doen waaien; ik had er snel genoeg van en heb het een paar dagen weggelegd tot ik woensdagavond vroeg naar bed was gegaan en weer akelig vroeg, uitgeslapen wakker werd. Het was een leesadvies van Huib; hij had de schrijver van dit boek, Peter Buwalda gezien bij Zomergasten en het boek gelezen en vond het spannend, met veel verhaallijnen die uiteindelijk op bijzonder kunstige wijze in elkaar vloeien.
Ik heb het daarom weer ter hand genomen en heb het verder gelezen; spannend, op een merkwaardige manier ook boeiend maar ik ervoer het toch vooral als een opeenstapeling van vunzige onderwerpen.
Nu weet ik dat ook een groot literator als Roger Martin du Gard een heel kaartsysteem bijhield van de verhaallijnen en de figuren die in zijn lijvige roman "De Thibaults" de roman vullen. Maar ik ervaar Buwalda toch vooral als een verzamelaar van maatschappelijke merkwaardigheden/extremen en vooral van vunzige onderwerpen die hij dan op langdradige wijze aan elkaar lijmt; zo langdradig dat ik af en toe ben overgegaan op het "alinea lezen". De vorm van hoofdstukken met telkens een wisselende "ik-figuur" is wel heel goed gekozen, maar ik kon hedenmorgen, opnieuw na een vroege leessessie niet anders besluiten dan het boek halverwege en nu definitief verder voor gezien te beschouwen. De ontknoping vraag ik wel aan Huib. Ben trouwens benieuwd wat Huib vindt van mijn afwijkende zienswijze op deze roman, die door Matthijs van Nieuwkerk zelfs als een meesterwerk wordt bestempeld; meestal hebben Huib en ik in grote lijnen wel een gelijkluidende mening.
Ook op recensieweb zie ik een wat ambivalente houding jegens dit boek, hoewel die begint met een vergelijking met het Griekse drama. Nou, dat heb ik er niet in kunnen ontdekken hoewel die Grieken er ook wat van konden met hun intriges, overspelige goden en dergelijke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten