Gisteren met de Flixbus naar Parijs. Door het slechte weer onderweg hadden we forse vertraging; we kwamen rond 17.00 uur aan op de Place Maillot, een parkeerplaats voor bussen. Heerlijk om weer in Parijs te zijn! We moesten ons voor 19.00 uur melden bij het besproken hotelletje dus nog tijd voor een biertje op een terras. Het regende gelukkig niet meer en we zouden de rest van ons Parijse verblijf ook geen regen meer krijgen. Maar door de vertraging konden we ook niet nog even naar het musee d'Orsay zoals we gepland hadden. Maar daarom niet getreurd maar met de metro naar het hotel. Zeer eenvoudig, maar daardoor ook een beetje betaalbaar, want van prijzen kunnen ze daar in Parijs wat; 5 euro voor een klein biertje en dat zonder met de ogen te knipperen. Daarvoor voerde de ober wel een soort indianendans uit onder het roepen van Arry Pot`ere. Roos begreep dat hij Harry Potter bedoelde vanwege de harde wind?!
Het hotelletje was gesitueerd in een Afrikaanse wijk met allemaal zwarte mensen die gezellig op straat stonden te praten; dat zou overigens ook gedurende vrijwel de hele nacht doorgaan; gezellig gepraat op straat.
Na het inchecken - het was nog licht - gingen we de hoofdstraat naar de Port Clignancourt in; allemaal terrasjes en eetgelegenheden. Al lopend viel ons oog op een ouderwets gezellig Frans restaurantje; Roos stelde voor om daar te gaan eten. De keuken ging pas om 19.30 open dus eerst maar een biertje resp. een wijntje. Een enorme hond vermaakte de aanwezigen. Op zeker moment nam een timide, donkere meneer met pet op plaats en de barman zei: " C'est le chef", oftewel die meneer was de kok. Later hoorden we dat hij een speciale opleiding voor de franse keuken had gevolgd en dat hebben we gemerkt. Het eten was net zo lekker als dat ik me herinner uit de jaren dat ik met Lien naar Frankrijk ging; toen kon je bij elk eenvoudig restaurant ongelooflijk lekker eten; is nu niet meer het geval; de pizza domineert ook in Frankrijk.
Maar gesiers als voorgerecht, en creme brulee als nagerecht; mijn dag kon niet meer stuk.
Helaas hebben we geen foto van het restaurantje of van de kok. Na afloop gingen we vroeg slapen. Na zo'n busreis heb je je slaap wel nodig. Als gezegd, de hele nacht het geroezemoes van stemmen van de straat, gemengd met geloei van sirenes als in elke grote stad. Maar we hebben uitstekend geslapen.
Het hotelletje was gesitueerd in een Afrikaanse wijk met allemaal zwarte mensen die gezellig op straat stonden te praten; dat zou overigens ook gedurende vrijwel de hele nacht doorgaan; gezellig gepraat op straat.
Na het inchecken - het was nog licht - gingen we de hoofdstraat naar de Port Clignancourt in; allemaal terrasjes en eetgelegenheden. Al lopend viel ons oog op een ouderwets gezellig Frans restaurantje; Roos stelde voor om daar te gaan eten. De keuken ging pas om 19.30 open dus eerst maar een biertje resp. een wijntje. Een enorme hond vermaakte de aanwezigen. Op zeker moment nam een timide, donkere meneer met pet op plaats en de barman zei: " C'est le chef", oftewel die meneer was de kok. Later hoorden we dat hij een speciale opleiding voor de franse keuken had gevolgd en dat hebben we gemerkt. Het eten was net zo lekker als dat ik me herinner uit de jaren dat ik met Lien naar Frankrijk ging; toen kon je bij elk eenvoudig restaurant ongelooflijk lekker eten; is nu niet meer het geval; de pizza domineert ook in Frankrijk.
Maar gesiers als voorgerecht, en creme brulee als nagerecht; mijn dag kon niet meer stuk.
Helaas hebben we geen foto van het restaurantje of van de kok. Na afloop gingen we vroeg slapen. Na zo'n busreis heb je je slaap wel nodig. Als gezegd, de hele nacht het geroezemoes van stemmen van de straat, gemengd met geloei van sirenes als in elke grote stad. Maar we hebben uitstekend geslapen.
1 opmerking:
Vertrok op tijd, 15:30 uur van Porte Maillot naar Antwerpen.
Er waren veel ongelukken gebeurd, sommige heel ernstig, tussen Parijs en Compiegne.
Twee uur vertraging vind ik dan nog redelijk.
Een tweetal vrachtauto's zag er dramatisch uit.
Een reactie posten