Commotie om een dierenleven

Wat zal dit arme dier hebben geleden

Het verbaast dat er zo'n commotie ontstaat rond het sterfproces van Bultrug Johannes (of Johanna?); een stille tocht; een complot theorie; hoe verzin je het. En je druk maken over varkens die in het donker worden afgemest op een piepkleine ruimte doet vrijwel niemand. Hypocrisie of emo-hysterie, ik weet het eigenlijk zelf niet meer gezien het hier volgende.
In de zomer van 2003 heb ik met Anneke een schitterende wandeltocht gemaakt op de grens van Wales en Engeland: Offa's dyke path; een verdedigingswerk van vele kilometers lang in de vorm van een dijkverhoging, soms met een (droge) gracht ervoor. De wandeling loopt over of langs deze dijk.
We hadden voor Engelse begrippen ongewoon mooi en warm weer; een slager, met bleek zweterig gelaat deed de kenmerkende uitspraak: "I prefer the miserable wheather that's usual". Hij kon er absoluut niet tegen. Nou wij wel; heerlijke wandeling, fantastisch ontbijt iedere morgen en een prachtige omgeving. Wat heeft dat nou te maken met dierenleed. Nou, op een deel van de route was een hoog hek met prikkeldraad overspannen en daar was een vos in de sprong in blijven hangen. Het komt m'n buik uit als ik me besef hoe dit arme dier moet hebben geleden voordat het stierf; wie weet hoe lang het heeft moeten lijden. Na tien jaar doet het me nog steeds veel als ik die foto terug zie. Misschien heb ik toch ook wel last van emo-hysterie. Uit de krant lezen is toch wat anders dan het in het "eggie" zien.