Wandelen in Zeeland en het verzorgingshuis

Kerk van Wemeldinge

Roos had een NS vrij-reizenkaartje van de Blokker en dat moest deze week geconsumeerd worden; reden voor een verre reis. Dat werd dus Zeeland i.c.m. Etten-Leur; Roos' hoogbejaarde moeder vierde haar verjaardag en wij zouden na de wandeling nog even 'smiddags op bezoek gaan en een kopje thee komen drinken.
Om 11.20 uur stapten we uit in Kapelle-Biezelingen; nooit geweest. We werden overvallen door de rust en de stilte van Kapelle, een middelgroot dorp op Beveland.
Evenmin als Friesland is Zeeland een wandelprovincie. Kaal, vlak en het ontbeert onverharde wegen die wandelen zo aangenaam maken. We liepen vooral over asfalt langs boomgaarden en akkers. Wemeldinge onderbrak de wandeling met een bijzonder fraaie kerk en een leuk bankje voor de meegenomen lunch. We haalden de trein van half vier weer gemakkelijk en kwamen om vijf uur bij Roos' moeder in Etten-Leur. Ze is 94 en het levend voorbeeld dat lichaamsbeweging iemand fit houdt. Ze loopt nog als een kievit; slikt geen enkel medicijn; het enige jammere is dat ze heel slecht ziet. Die lichamelijke fitheid dankt ze aan de lichaamsbeweging dunkt mij; ze heeft haar hele leven dagelijks een stevige wandeling gemaakt; vele decennia met haar echtgenoot en later met kennissen en zelfs nu in het verzorgingstehuis loopt zij dagelijks haar rondjes met de rollator in de enorme hal van het tehuis.