Eerst de pruimen wassen |
Voeten even wassen |
Die eerste keer heb ik de pruimen ook fijn proberen te maken op ambachtelijke wijze door ze in een vat tot prut te stampen. Wat hebben we gelachen.
De fijne kneepjes van het wijn maken zal ik in een ander Bloggie uit de doeken doen.
Fijn stampen |
Het aanzetten van de gist is eigenlijk het belangrijkste, althans dat onderdeel heb ik steeds met de uiterste zorgvuldigheid gedaan. Een met kokend water schoongemaakte, afsluitbare jampot vormt de basis. Daarin een honingoplossing, eveneens met gekookt water gemaakt. Dat koken doe je om zo veel mogelijk ongewenste bacteriën te doden alvorens je de uiteindelijke ent-cultuur maakt. Zodra die goed aan de gang is hebben andere micro-organismen eigenlijk geen kans meer; de groei van de gist gaat exponentieel; er komen zuren bij vrij en het gistingsproces gaat onder zuurstofloze omstandigheden. Melkzuurbacteriën redden het daarom niet en kunnen het proces daarom niet meer verstoren en dat zijn naar ik vermoed toch wel de grote bedreigers van het proces. De moedergist koop je in sachets bij een gespecialiseerde drogist. Vanuit dat zakje zet je de entcultuur aan waarmee je vervolgens de most ent door de cultuur in het vergistingsvat te gieten. Je kunt zien of de gist goed is aangeslagen aan de koolzuurbelletjes die opstijgen.
Wat hebben we gelachen |
En dat met de voeten de pruimen tot pulp stampen heb ik later ook nooit meer gedaan; deze foto's laat ik dan ook voor de folklore zien; zo ben ik ooit begonnen met pruimenwijn.
En natuurlijk vind ik het leuk om die oude dia's, die ik met veel moeite heb gescand, te laten zien. Meer dan 30 jaar geleden; we woonden nog maar net in de Hoflaan waar de kinderen allemaal geboren zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten