Vissie scoren in Veere

De karakteristieke toren van het stadhuis
te Veere; foto genomen vanuit een achterstraatje 

Natuurlijk begin je een Blog over Veere met een fotootje van de karakteristieke torenspits van het stadhuisje. In dit verstilde straatje, buiten de loop van de toeristenstroom hadden we een vrij uitzicht op dit stadsjuweeltje zoals dat al meerdere eeuwen staat. Geen auto's te zien; muren, opgetrokken uit middeleeuwse kloostermoppen en oude, handgevormde bakstenen. Daar kan ik geweldig van genieten.
We liepen het hele stadje door; een apotheekhoudende huisarts; waar kom je dat nog tegen. Ook de voorkant van het stadhuis straalt allure uit. Beelden sieren de gevel. Bij de haven stonden de Schotse huizen; kennelijk een museum, want we konden er in. Het gaf enigszins de geschiedenis weer van Veere, kennelijk vanouds een vestingsplaatsje. De Schotten waarnaar deze twee huizen zijn genoemd waren huursoldaten die door de "Oranjes" in de vrijheidsoorlog tegen Spanje werden ingehuurd. De informatie gaf aan dat een aantal van de soldaten in ons land zijn gebleven en inmiddels hun familiaire sporen hebben achtergelaten in een miljoen landgenoten; tja zo gaan die dingen als je maar lang genoeg terug gaat in de geschiedenis. Maar inderdaad ben ik wel eens zo'n typisch Schotse naam in een puur Nederlandse familie tegengekomen; de familie MacGillavry. Een bekende MacGillavry was ooit voorzitter van de Nederlandse Entomologische Vereniging (NEV); twee van zijn kinderen werden hoogleraar chemie. Over die twee hoogleraren met hun typische achternaam ken ik nog een anekdote die ik misschien nog wel eens in een Bloggie vast zal leggen.

Stijlkamer in de Schotse huizen te Veere

Het interieur van de Schotse huizen bestond o.a. uit een stijlkamer; daarnaast een uitstalkast met allerlei archeologische vondsten uit de tijd van de tachtigjarige oorlog. Leuk om dat te zien; weer eens wat anders dan die Romeinse vondsten waar ik altijd met zo veel genoegen naar mag kijken in verder oorden. We vulden in het museum nog even ons waterflesje voor de terugweg.
Als lunch hebben we in de snackbar een portie kibbelingen gegeten; smaakte heel goed. Daarna weer terug naar Noord Beveland over de dijk, langs het stukje natuur en het laatste stukje met de bus door naar het hotel. Het was niet te geloven maar de bus kwam binnen twee minuten; puur toeval want we hadden geen idee van de bustijden. Ach, het was maar één halte over de Veerse dam, maar we hadden het wel gezien en wilde gewoon snel naar het hotel en in bad. Na een verkwikkend bad en een voortreffelijk dinerbuffet opnieuw gebridged. Het resultaat was iets beter dan de eerste avond. Al met al was ik zo moe dat ik direct na het bridgen naar bed ben gegaan. Roos heeft nog heerlijk met deze en gene zitten babbelen en zelfs nog een dansje gewaagd met Richard. Zondag alweer de laatste avond; maar dan zal ik wakker blijven!