Het Lelietheater van Lulu Wang

Lulu Wang

Op koninginnedag koop ik vaak boeken die door particulieren ter verkoop worden aangeboden. Zo had ik kennelijk ook het Lelietheater verworven en op mijn voorraad stapel van te lezen boeken liggen. Ter hand genomen en het eerste deel in één adem uitgelezen.
De laatste tijd had ik erg veel gelezen over het Nationaal Socialisme en dan merk je tot je verbazing dat al die dictatoriale -ismen als druppels water op elkaar lijken. Het is steeds de terreur van het geweld van de misdadige onderlaag die het door list en beloftes voor elkaar krijgt om de macht te grijpen via doortrapte leiders die zich voordoen als behoeders van de onderdrukten. Verraad, terreur, moord en doodslag en onderdrukking van het intellect.
Lulu Wang beschrijft de ellende die de intelligentsia, de zgn. bourgeois moeten doorstaan op onnavolgbare wijze. De dwaasheid van Mao, maar vooral de praktische uitwerking van zijn rode boekje door de Rode Gardisten, die worden gedreven door fanatisme, inhaligheid en jaloezie komt goed uit de verf. Een krankzinnig voorbeeld, het volgende. In het Rode Boekje stond een zin als: "Beter een ongewassen lichaam met een revolutionaire geest dan een schoon geschrobd lichaam met Bourgeois gedachten". Reden voor de Rode gardisten om alle openbare badhuizen kort en klein te slaan. Die Culturele revolutie is echt te gek voor woorden geweest. Je stelde je destijds als westerling natuurlijk wel voor hoe dat zich daarginds moest afspelen met de macht aan de onderlaag, maar de werkelijkheid overtreft toch de verbeelding als door Lulu Wang beschreven.
Het blijft een raadsel hoe zo'n enorm volk in beweging is gekomen door toedoen van één man; ik probeer me daarvan een voorstelling te krijgen door de boeken van Agnes Smedley te achterhalen die over de onbeschrijflijke armoede gaan die China teisterden en aanleiding vormden voor de Lange Tocht van Mao. Daarin heeft zij een niet te onderschatten rol gespeeld.
Mocht u het boek nog niet hebben gelezen, dan hier een positief leesadvies.