Vaderdag, nooit aan gedacht

Vaderdag voor Martijn!

"Hey Ferry, hoe is het? Fijne vaderdag vandaag!", zo begon mijn dag; een berichtje van zoon Martijn uit Indonesië, "ik ben vanmorgen verwend met een ontbijtje en een kunstwerk", volgde direct een tweede berichtje, gevolgd door de foto die - met toestemming - deze blog siert.
Ik was ontzettend verrast en vond het erg attent dat Martijn mij hiermee duidelijk duidde wat ik voor hem betekende en voelde me - laat ik dat eerlijkheidshalve bekennen -  enigszins gevleid en vooral warm-dankbaar. Ook stuurde Asbjörn me even later een bericht: ¨een fijne vaderdag he". Het doet me best veel dat de donorkinderen mij de plek van vader geven; heel veel jaren geleden heb ik al eens aangegeven dat ik "vader" een eretitel vind en zeker waar het m'n donorkinderen betreft geldt dat nog extra en betreft het meer het gevoel dan de naam die ze me geven! Ook Nathalie heeft dat ooit willen onderstrepen door mij op vaderdag een kaart te willen sturen; is er door vergeetachtigheid toen niet van gekomen, maar toch har har. Van de anderen kan ik het mij niet herinneren; mocht dat gebeurd zijn dan mijn excuses voor falend geheugen.
Vaderdag zelf is bij mij volledig naar de achtergrond verdwenen; ik achtte het meer iets voor de tijd dat de kinderen klein waren en naar de kleuterschool gingen; ik herinner me nog wel dat ze dan zondagmorgen vroeg naast je bed kwamen zingen met een liedje: "tis vaderdag, tis vaderdag, o, o wat ben ik blij! ik heb een mooi kadootje en een dikke zoen erbij!", was aandoenlijk hoor. Veel later kwam Arja nog een keer bij me langs op vaderdag met een zak zoute noten: "voor je vaderdag", zei ze, enigszins tot mijn verbazing; ik wist niet eens dat het vaderdag was; heb mijn oude vader ook nooit iets voor vaderdag gegeven; was iets van de winkeliers had ik zo het donkerbruine vermoeden.
Maar de vaderdag van dit jaar heb ik achteraf toch heel anders aangevoeld hoor! Bedankt Martijn en Asbjörn, jullie hebben je donor vader een fijn, warm gevoel gegeven.