Galileo

 Inmiddels heb ik een fraaie biografie over Galileo Galileï, in het Haags: uitgesproken als "Galilij", althans zo gaat de mare wanneer het over het Galileï plein gaat ha ha. Op zeer genuanceerde wijze wordt in deze biografie het gevecht tussen dogma en wetenschap rond zijn strijd en bewijs van het Copernicaans wereldbeeld geschetst. Zijn door medische problematiek getekend leven waarin hij tot onwaarschijnlijke wetenschappelijk hoogte is gekomen daarmee de grondslag leggend voor de bewegingswetten die door Newton zijn geboekstaafd. De kracht van het geschreven woord wordt bijzonder duidelijk en daarbij vooral ook de macht van de drukpers; daarmee kon de verzamelde kennis in de wetenschap in die tijd worden verspreid. 
De toegevoegde waarde van deze moderne biografie over deze historische figuur ligt hem vooral in de vergelijking van de dogmatische houding destijds van "de moederkerk", de RKK met de huidige klimaatontkenners, maar ook met de evolutie-ontkenners. "Wetenschap is ook maar een mening" neemt toe i.p.v. af in deze geletterde tijd. De RKK daarentegen heeft zich wat dit betreft geheel geconformeerd aan de waarde van wetenschap in het domein van het weten terwijl zij het domein van het geloven daarnaast gerespecteerd verwacht. Einstein was al een bepleiter van de twee elkaar niet overlappende magisteria van geloof en wetenschap. Vind ik een plezierig compromis; ieder het zijne. Dat was ook de houding van mijn goede vader realiseer ik mij. Toen deze voor zijn gevoel binnen het humanisme zijn godsbeeld, zijn sluimerend geloof moest ontkennen, heeft hij zich van het humanisme afgekeerd.