 |
| Daar gaat ze |
Ook voor vandaag had Roos weer een wandeling uitgezet in Komoot; niet langs dat ongehoord fraaie Duitse stuk met de meertjes, maar door de bossen. We staan er altijd over versteld hoe we blijven leuteren na al die tijd nog steeds. Je ziet soms van die oudere stellen die elkaar "alles hebben verteld", maar wij hebben altijd onderwerpen waarover we praten en met zo'n bridgedrive van Dekker natuurlijk ook over het bridgen. We hebben tot nu toe behoorlijk goed gescoord; de eerste avond 5e dacht ik en gisteren 4e. Vanavond de laatste ronde. Dat is dan ook wel genoeg hoor. Gelukkig krijg ik mijn spelplezier wel terug. Misschien ook wel door de goede sfeer die er in deze groep is; het is best een grote groep, althans groter dan we sinds de Corona crisis gewend zijn. De laatste keren bij Schaepkens was het huilen met de pet op zo weinig deelnemers.
Op zeker moment zei Roos dat we nu vlakbij het hotel waren, maar dat we hier waarschijnlijk niet over de beek konden. "Laten we eens gaan onderzoeken", stelde ik voor; er liep uiteindelijk wel een paadje richting beekje. En ja hoor, er was een houten staketsel dat niet bruikbaar was als brug; maar mijn inventief Roosje zag een boomstam over de beek en wilde al proberen of ze daarmee balancerend de overkant kon bereiken. "Gebruik deze maar", zei ik en reikte haar een tweetal stokken die vorige overstekers daar al voor hadden gebruikt en ja hoor, daar ging mijn lieve held. Ik ben niet zo'n held en ben omgelopen naar het hotel.
's-Avonds natuurlijk de laatste ronde waarin we weer behoorlijk goed scoorden en tot ons plezier bleken we in de einduitslag zelfs eerste te zijn geworden; dat geeft de burger moed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten