Het Herikhuizerveld op de Veluwe bij Rheden |
Het begon in Maart; Roos was nog maar net verhuisd naar Wijhe; we wisten niet hoe de ontwikkelingen zouden zijn met betrekking tot het treinverkeer; de paniek sloeg - vooral bij mij - behoorlijk toe. We wilden er natuurlijk hoe dan ook voor elkaar zijn mocht een van ons tweeën door het virus te grazen genomen worden en zonder auto en trein zouden we elkaar niet kunnen bereiken. Dus in het begin van de zgn. lock down nam ik van alles mee naar Wijhe; niet alleen kleren maar ook dingen uit mijn vriezers.
Gelukkig bleven de treinen gewoon rijden; de intercities vervielen maar de stoptreinen bleven rijden en vaak zelfs met de normale frequentie. Het maakte voor mij van Bilthoven naar Wijhe feitelijk geen verschil in reistijd. De berichten over de TV ontgingen ons als niet-TV bezitters en zo was het mij nog niet geworden dat de treinen slechts bedoeld waren voor mensen in de zorg. Daar werd ik hardhandig op gewezen door mijn buurvrouw, die het maar kwalijk vond dat ik gewoon heen en weer bleef reizen. Tja, wat moet je als niet-auro bezitter. Je kon ook niet iemand infecteren of de infectie zelf oplopen, want er zat werkelijk vrijwel niemand meer in de trein; vaak had ik een heel treinstel voor mij alleen. Naarmate het langer duurde merkte ik ook een veranderende houding bij het NS-personeel; ze bedankten me als behoudend treinreiziger bij het verlaten van de trein.
En nog steeds maken aanzienlijk minder mensen gebruik van het OV. Het is weer vrijgegeven, zij het met mondkapjes en de anderhalve meter maatregel, maar je "mag" weer.
Wij hebben er vandaag dan ook gebruik van gemaakt en hebben opnieuw een wandeling gemaakt uit het boekje van Ab, vanuit Rheden een rondje van ruim 15 km. Heerlijke wandeldag.
's-Avonds kwam Hugo gelukkig bij mij langs en praatte mij bij over het verloop van het medisch proces van mijn schoondochter Marjorie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten