Weer eens naar Norg

Zo'n oud keienpad vind ik zo mooi

De eerste keer dat ik in Norg kwam was in 1966 met Lien en haar ouders en jongste broer Han. Tijdens die vakantie heb ik voor het eerst zonnedauw gezien, hertensporen met gips gefixeerd (heb ik veel later nog bij Han op zijn studentenkamer zien liggen!) en een eerste teek opgelopen in de hei. Verder ben ik daar met schoonvader Roelof naar een kerkdienst geweest waar de dominee het had over die vreselijke oorlog in Vietnam en de naam van dat land uitsprak zoals je het schrijft. Ook weet ik nog dat ik heimwee naar huis - ja ja naar m'n moeder - had en even in de telefooncel bij station Assen opgebeld heb ha ha. Tja, over de tijden die voorbij gaan.
Ben er later nog weel eens geweest hoor tijdens mijn vele wandelomzwervingen door ons prachtige land. Een keer met Luuk herinner ik me zeker nog. Het kerkje was steeds het enige dat me bekend voorkwam.

De molen van Norg in avondlicht

Maar nu met mijn Roosje; zij was er nog niet eerder en stelde zich er minder van voor dan dat het op zou leveren; ik ook trouwens. We hadden ons bepaald niet gehaast en waren uiteindelijk pas ergens tegen drie uur bij hotel Karsten, bekend van Dekker bridge. Het is opmerkelijk dat de Dekker organisatie vaak van die leuke familie hotels heeft voor haar bridge activiteiten; dat was de reden dat ik dit hotel had voorgesteld aan Roos, mijn persoonlijke reisorganisator.
Na ons geïnstalleerd te hebben gingen we nog even voor de schemering de omgeving verkennen op geleide van de wit-rood tekens en natuurlijk Komoot; die Duitse app is verrekte handig voor divers gebruik. Ik gebruik hem voor het vinden van de weg in onbekend gebied; op de onderliggende kaarten staan de kleinste paadjes aangegeven. Maar ook om foto's te maken die ik makkelijk vanuit de weergave op internet gecopieerd kunnen worden en ingevoegd in de daily blog.
Zo vonden we al snel via rood-wit de route die ik toevalligerwijs had willen lopen richting een aanpalend bos en daar verder op Komoot allerlei paadjes afgelopen tot de ondergaande zon ons erop wees dat we maar weer eens terug moesten keren.
Na de wandeling hebben we ons lekker opgeknapt en zijn we aan de voortreffelijke maaltijd gegaan. Geslapen als de bekende rozen!