Stilte

Inmiddels woon ik al bijna 40 jaar in deze gemeente, de gemeente De Bilt. Op 1 augustus 1980 streken Anneke en ik neer in de Hoflaan te Bilthoven. Een heerlijk huis met een loggia, een buitenkamer met verlichting. We zaten daar vaak, ook 's-avonds laat. Het was doodstil; je hoorde de bosuilen. Wisten we niet in het begin; we dachten in onze stads-Amsterdamse onwetendheid dat het eens soort duiven waren. Dat geluid leerden we een paar maanden later kennen bij een excursie naar bosuilen in .... , het Amsterdamse bos. We hebben daar destijds geen uil gehoord doch slechts het geluid dat de boswachter liet horen om de echte bosuilen uit te dagen tot roepen. Kostelijke gedachte achteraf. Maar helaas heb ik dat geluid hier in ons bos al jaren niet meer gehoord.
Die stilte was zo indringend dat vorige bewoners van dit huis weg zijn gegaan omdat ze die stilte niet konden verdragen. Wij genoten er daarentegen van.
Helaas is ook die stilte verdwenen. Het aantal auto's en de snelwegen in Utrecht zijn zo ongelooflijk toegenomen in die 40 jaren dat stilte niet meer voorkomt.

Vandaag heb ik met de Böse noise cancelling koptelefoon door het bos gewandeld om het geluid van verkeer en vooral van de bladblazers uit te schakelen; een soort kunstmatige stilte. Ik verheug me op Roos' verhuizing naar Wijhe; die verdwenen stilte is één van de redenen samen met het sterk toegenomen verkeer.