En weer terug naar Gulpen

Herfstkleuren

Vanmorgen weer behoorlijk vroeg op. De twee ouwe heren houden niet van lang slapen. Hadden we gisteren bedacht dat we vandaag van Eupen naar Roetgen zouden kunnen gaan wandelen, daar leek mij dat toch wel een beetje te veel van het goede; dan wordt de terugreis minstens iets van vijfenhalf à zes uur en daar had ik even geen zin in. Dus liepen we gewoon terug naar Gulpen via de andere kant van de Provinciale weg. Vaak gedaan, maar het blijft toch een heel aardige route die nog eens extra mooi wordt ingekleurd door de herfst.
In de verte konden we zien waar we gisteren hadden gelopen, althans Dick maakte me daar af en toe attent op maar ik wist het echt niet meer. Alleen dat markante prachtige klooster en de boerderij achter het bos van het klooster hadden een herinnering achter gelaten. Maar de rij bomen op de foto van gisteren helaas niet. Gulpen adverteert ermee dat de omgeving hier iets arcadisch heeft vanwege deze imitaties van pijnbomen; heeft wel iets ja. Ook populieren kunnen die indruk soms wekken.
Al koutend en af en toe op een bankje toevend met rozijnen-notenbrood of een banaantje kwamen we alweer snel in Gulpen. Daar stond zowel de bus naar Maastricht als de bus naar Vaals op ons te wachten. We waren dus beiden snel weer op weg. Vanuit de trein nog weer met deze en gene ge-appt en ingeschreven voor de Pilatesles bij Debbie.

Daar loopt ie weer

Al voor vieren was ik weer in Utrecht. Lekker koppie thee gedronken bij Roos en daarna thuis wat gegeten. Me helemaal suf gewerkt bij Debbie; het zweet liep van m'n hoofd. Daarna naar huis. Hugo belde; vandaag was Marjorie geopereerd. Was goed verlopen gelukkig. Had ik de hele dag aan lopen denken.
Tot slot nog weer een keer gebridged met Roos. Intussen was het gaan regenen. Het glaasje wijn is er dus bij ingeschoten; geen van beiden hadden we zin om door de regen te lopen voor een wijntje. Bovendien wilde ik helemaal geen wijn; had gisteren bij Dick al stevig van de meegenomen Cahors genuttigd.