Roos is jarig

Ons bos staat er vol mee

En dat betekent warme appeltaart. Ik had nog appeltaartdeeg in de vriezer staan; dat kon ik natuurlijk gebruiken om de bodem te maken. Dat heb ik vanmorgen om een uur of half zeven staan doen; twee appeltjes geschild; beetje witte basterdsuiker, wat kaneel een flinke hand gewelde rozijnen en wat klein gemaakt walnoten; dat werd de vulling. Afgemaakt met wat slierten deeg en hup in de oven.
Ik appte aan Roos dat de appeltaart klaar was en nog lekker warm; ze was gelukkig redelijk op tijd; ik hoorde haar al op de trap en toen de deur open ging werd zij door mij begroet met: "er is er een jarig hoera, hoera", een oud vaderlands gebruik.
En daar zaten we lekker aan de koffie met een stuk warme appeltaart; Roos een flink stuk en ik een klein stuk; zo langzamerhand komt de appeltaart me de neus uit. Roos nam later nog een stuk en de rest heb ik aan buurvrouw Kaat gegeven die daar zelfs een dankbaar briefje aan waagde. Grappig communicatiekanaal; met briefjes voor de deur.
Het was best een spannende dag; er gebeuren nogal wat zaken zo in onze omgeving en dat houdt ons goed bezig.
Het was vandaag nogal nat weer maar toen het even opklaarde heb ik toch een lekkere wandeling gemaakt. Het bos staat vol met paddenstoelen; het is echt herfst geworden; wat kan dat toch snel gaan. Roos had een enorme serie lieden die haar per WhatsApp, telefoon of Facebook geluk wensten met haar verjaardag.
Wij sloten de dag af met een stevig uurtje bridge. Af en toe begrepen we elkaar slecht, maar ging toch lekker. Met een wijntje besloten we deze dag.