Niet naar Limburg

In de verte het Dijkzigt ziekenhuis

Gisteren had ik vriend Dick gemeld dat ik vandaag naar Limburg zou komen voor een tweetal wandelingen. Echter, hedenmorgen meldde Dick dat de weersverwachting voor Limburg nogal somber was en gaf mij ter overweging om het plan wat uit te stellen. Dat kwam mij niet zo slecht uit; gisteravond waren we na de logeerpartij en de Pilatesles van Debbie bij Sportcity wel zo uitgevloerd dat we er al om half tien in lagen en vanmorgen om half acht deed ik mijn ogen pas weer open.
Dus rustig aan ontbeten en uitgebreid koffie en thee gedronken. Roos noemde iets over een museum en direct had ik een nieuwe invulling voor de dag: twee musea in Rotterdam, de Kunsthal en het Natuurhistorisch museum.

Prachtig kunstwerk gemaakt van
plastic weggooi bestek

Bammetjes gesmeerd en door het bos gewandeld naar het station Bilthoven. Rond een uur of twaalf liep ik door Rotterdam. Met de metro naar Beurs en overgestapt naar Eendrachtsplein. Deze metrorit kwam me bekend voor; ging door naar Dijkzigt, het academisch ziekenhuis waar ik ooit donor was en dat zo'n centrale rol in mijn laatste jaren is gaan spelen. Was ik nooit meer geweest.
Op weg naar de Kunsthal zag ik het enorme gebouw van het Dijkzigt uittorenen boven de omgeving. Ik kon het dan ook niet laten om een foto te maken en die door te sturen naar de groeps-WhatsApp van mijn donorkinderen; prompt reageerden Martijn en Mariska.
In de kunsthal hingen en stonden enorme kunstwerken van Joana Vasconcelos; bijzonder indrukwekkende vormen, gemaakt van de meest uiteenlopende materialen als plastic weggooibestek, steelpannen, Maria beelden en zelfs tampons. Alles van een indrukwekkende schoonheid. In een atelier met 60 werkers worden deze enorme kunstwerken in elkaar gezet. Merkwaardig genoeg deed het mij denken aan de fraaie, veel fijner uitgewerkte kunstwerken van Bontecou. Moderne, non-figuratieve schoonheid!

Mega-groot skelet van een olifant

Vervolgens ging ik naar het natuurhistorisch museum. Dat imponeerde mij zo mogelijk nog meer. Een ècht museum, net als het Teijlers in Haarlem maar dan met veel meer samenhang; uitstalkasten met preparaten collecties insecten, flessen met preparaten op alcohol; balgjes van vogels. Ik vond het mooi. Een hele verzameling biologische spullen van een leraar biologie was bij elkaar gehouden en werd in een aparte kleine ruimte tentoongesteld; ik genoot! Hier kom ik zeker terug.
Ik liep terug naar het station en kreeg toen ik ter hoogte van De Doelen was een belangrijk telefoontje van Martijn.
In de trein las ik verder in het boek van Enquist dat ik had meegenomen uit de wachtkamer van ons station. Lekker door het bos terug naar de flat gewandeld. De lichaamsbeweging was weer goed ingevuld voor deze dag.

Sjoerd kon niet wakker blijven tot z'n vader Walter de
familie weer bevrijd had.

Roos kwam nog langs voor de thee en had ook wat belangrijks mede te delen. In de brievenbus vond ik een blauwe enveloppe voor Arja. Toen ik haar dat appte bleek ze opgesloten te zijn in haar eigen huis. Gelukkig kwam Walter even later thuis en werd ze bevrijd.
Wat een spannende dag al met al.