Afgelopen week had ik een mailtje gestuurd aan de vrouw van Theo; de moestuin stond er zo prachtig bij dat ik dat gewoon even moest melden; er was niemand in huis, maar inmiddels ben ik zo "kind aan huis" dat ik kan oogsten ook al is er niemand aanwezig. Ik kreeg een mailtje terug dat ze in het ziekenhuis lag en dat ze de boodschap zou doorgeven aan Theo.
Toen ik Theo later sprak vroeg ik hem of hij zich een beetje kon redden; hij kan namelijk niet koken; water koken en een ei gaat nog; zelfs aardappels koken kon hij aldus zeggen, maar vlees braden daar had hij geen idee van. Ik bood aan om vlees voor hem te bereiden. Op de markt kocht ik een kilo rundvlees en heb dat inderdaad voor hem toebereid.
Het verbaast me zo dat je meer dan zestig jaar getrouwd kunt zijn en nooit hebt gekeken hoe je dagelijkse maaltijd wordt bereid. Ook mijn vader kon zich nauwelijks redden in de keuken en mijn goede vriend Peter C. wist niet eens dat je aardappelen met water op moest zetten zo vertelde hij mij.
Als kind al keek ik mee bij mijn moeder in de keuken; vlees braden; ik herinner mij nog goed; een pakje margarine in de pan en dan bij (mij te) hoge temperatuur stevig aanbraden en laten sudderen. Groente en aardappelen; tja, dat stelt echt niks voor als je het maar in de gaten houdt.
Maar toen ik nog maar net getrouwd was en voor het eerst de maaltijd moest toebereiden had ik gesneden andijvie gekocht bij de groenteman op de hoek van de Overtoom en die ongewassen gekookt; het zand kon je op de bodem zien liggen. Of we het desondanks hebben opgegeten weet ik niet meer; is me in ieder geval nooit meer overkomen.
Maar ik heb nooit met m'n handen in het haar gezeten omdat ik geen maaltijd op tafel kon krijgen.
Toen ik Theo later sprak vroeg ik hem of hij zich een beetje kon redden; hij kan namelijk niet koken; water koken en een ei gaat nog; zelfs aardappels koken kon hij aldus zeggen, maar vlees braden daar had hij geen idee van. Ik bood aan om vlees voor hem te bereiden. Op de markt kocht ik een kilo rundvlees en heb dat inderdaad voor hem toebereid.
Het verbaast me zo dat je meer dan zestig jaar getrouwd kunt zijn en nooit hebt gekeken hoe je dagelijkse maaltijd wordt bereid. Ook mijn vader kon zich nauwelijks redden in de keuken en mijn goede vriend Peter C. wist niet eens dat je aardappelen met water op moest zetten zo vertelde hij mij.
Als kind al keek ik mee bij mijn moeder in de keuken; vlees braden; ik herinner mij nog goed; een pakje margarine in de pan en dan bij (mij te) hoge temperatuur stevig aanbraden en laten sudderen. Groente en aardappelen; tja, dat stelt echt niks voor als je het maar in de gaten houdt.
Maar toen ik nog maar net getrouwd was en voor het eerst de maaltijd moest toebereiden had ik gesneden andijvie gekocht bij de groenteman op de hoek van de Overtoom en die ongewassen gekookt; het zand kon je op de bodem zien liggen. Of we het desondanks hebben opgegeten weet ik niet meer; is me in ieder geval nooit meer overkomen.
Maar ik heb nooit met m'n handen in het haar gezeten omdat ik geen maaltijd op tafel kon krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten