Symfonie nr 10 van Shostacovich

Uitzicht op het orkest

Alweer enkele weken geleden had Marjorie mij gevraagd of ik met haar naar het lunchconcert in het concertgebouw in Amsterdam wilde gaan. Natuurlijk heb ik dat toegezegd en zo stond ik vanmorgen al voor 9 uur bij haar op de stoep. Ik wilde ook wat piano oefenen; die piano van hen speelt best lekker en ik wil een paar stukken beter in mijn vingers zien te krijgen. Het ging eigenlijk best redelijk. Vervolgens op weg naar de trein. Marjorie wilde zo veel mogelijk zelf lopen dus sukkelde ik met de rolstoel naast haar naar Lunetten. Even later kwam de stoptrein. Met de Intercity naar Amsterdam-Zuid en met tram 5 naar het concertgebouw. We moesten eindeloos wachten voordat we naar binnen mochten in de lange rij van bezoekers. Het concert was in de grote zaal; het ging om een repetitie van de 10e symfanie van Shostacovich. Marjorie was behoorlijk onder de indruk van het gebouw en de zaal. We zaten achteraan en eigenlijk was dat wel zo goed want de akoestiek van deze zaal is wonderbaarlijk goed. Zij kon de in mijn oren toch best ruige muziek zeer waarderen; was best lastig toegankelijk.
Na het concert gingen we naar het stedelijk museum. Afgezien van de schilderijen waren we niet onder de indruk van het tentoongestelde. Op zeker moment zag ik dat Marjorie moe begon te worden; we zijn vertrokken en het was maar goed dat we de rolstoel bij ons hadden.
Ik was weer vlot thuis met bus 31 en heb maar meteen de nassi voor morgen gemaakt voor het bezoek van Mieke en Ron, de moeder van Nathalie met haar partner. En om 19.00 uur weer naar de Pilatesles van Sportcity. Ging me prima af; de spierpijn van gisteren verdween zelfs vrij snel.