We hadden afgesproken dat we vandaag bij Eilard en Annie op bezoek zouden gaan. Op de afgesproken tijd kwamen we bij hen op de koffie en direct zaten we genoeglijk met elkaar te praten of we elkaar al jaren kennen en dat terwijl we elkaar daar op de heide bij Epe misschien een klein half uurtje hebben gesproken. Zij waren daar toen om bijenkasten te brengen voor de beroemde heidehoning. Een bijzonder interessante hobby waar ik al veel over heb gelezen maar nog niet eerder echt in de praktijk had gezien. Daar zou nu verandering in komen want we gingen de bijen "voeren", dat wil zeggen van verzadigd suikerwater voorzien.
Maar eerst bijpraten en elkaar beter leren kennen; ging rap! Om der tijds wille gingen we naar de bijenstal; het was niet zo warm dus waren de bijen rustig. Gezien mijn allergie voor bijengif was ik uiteraard erg voorzichtig in mijn bewegingen maar ook nieuwsgierig natuurlijk. Ik had ook geen idee hoe dat voeren zou gaan.
De stal stond op een idyllisch plekje te midden van een gerief bosje. Achterin de stal vond het voeren plaats; daarbij hoefde alleen de deksel van de korven en daar was een voederbak die gevuld kon worden zonder dat de bijen eruit konden; helemaal veilig voor een allergicus dus. Eilard vertelde van alles over de varoa mijt bestrijding en over de verschillende producten die bijen maakten waaronder naast honing en stuifmeel korrels ook propolis, een mij onbekende stof.
We dronken nog een keer koffie en namen vervolgens afscheid van dit bijzondere echtpaar. Uiteraard kochten we ruimschoots honing in!
Vervolgens gingen we aan de wandel door dit historisch landschap. Hierover de volgende blog.
's-Avonds ging het bridgen slecht en eindigden we als tweede van onderen tot onze eigen verbazing.
Maar eerst bijpraten en elkaar beter leren kennen; ging rap! Om der tijds wille gingen we naar de bijenstal; het was niet zo warm dus waren de bijen rustig. Gezien mijn allergie voor bijengif was ik uiteraard erg voorzichtig in mijn bewegingen maar ook nieuwsgierig natuurlijk. Ik had ook geen idee hoe dat voeren zou gaan.
De stal stond op een idyllisch plekje te midden van een gerief bosje. Achterin de stal vond het voeren plaats; daarbij hoefde alleen de deksel van de korven en daar was een voederbak die gevuld kon worden zonder dat de bijen eruit konden; helemaal veilig voor een allergicus dus. Eilard vertelde van alles over de varoa mijt bestrijding en over de verschillende producten die bijen maakten waaronder naast honing en stuifmeel korrels ook propolis, een mij onbekende stof.
We dronken nog een keer koffie en namen vervolgens afscheid van dit bijzondere echtpaar. Uiteraard kochten we ruimschoots honing in!
Vervolgens gingen we aan de wandel door dit historisch landschap. Hierover de volgende blog.
's-Avonds ging het bridgen slecht en eindigden we als tweede van onderen tot onze eigen verbazing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten