Vlak voordat de eerste wereldoorlog uitbrak was er in Duitsland, in de buurt van Dresden een bewonderenswaardig initiatief. Het gaat om een project ter verheffing van de gewone man. Een fabrieksdirecteur had voor zijn arbeiders en hun gezinnen een samenhangend project van woning en cultuur gedacht. De naam van de fabrikant kan ik nergens vinden maar wel degene die zijn sporen heeft achtergelaten waar het om de cultuur ging: Dalcroze, componist en
Grappig genoeg kwam ik Hellerau - zo heette de locatie - en Dalcroze jaren geleden tegen in de Lanny Budd serie; het eerste hoofdstuk van het eerste boek gaat daar over; zelfs mijn vader wist zich dat nog te herinneren.
Maar wat ik niet wist is dat de dansvorm, de bewegingsvorm nog steeds wordt gebezigd; mijn kinderen hebben dat zelfs op school gedaan, op de Werkplaats Kindergemeenschap, ook wel de Kees Boekeschool genoemd: eurythmie. Ik geloof niet dat ze er erg enthousiast over waren.
Grappig genoeg kwam ik Hellerau - zo heette de locatie - en Dalcroze jaren geleden tegen in de Lanny Budd serie; het eerste hoofdstuk van het eerste boek gaat daar over; zelfs mijn vader wist zich dat nog te herinneren.
Maar wat ik niet wist is dat de dansvorm, de bewegingsvorm nog steeds wordt gebezigd; mijn kinderen hebben dat zelfs op school gedaan, op de Werkplaats Kindergemeenschap, ook wel de Kees Boekeschool genoemd: eurythmie. Ik geloof niet dat ze er erg enthousiast over waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten