Zo'n groepsapp brengt nogal wat teweeg; binnen de donorkinderen Roos en mij bestaat zo'n groepsapp en daar op was het vandaag een geweldige uitwisseling vanuit Polen, Vorstenbosch en De Bilt met een kleine inbreng vanuit Groningen. Motor rijden, chillen op de Antillen, een demonstratie in Krakau, maar vooral toch de zang speelde een hoofdrol. Vanavond was de finale van het Eurovisie Songfestival zo gewerd mij duidelijk. "Duncan" moet winnen aldus Mariska en zo zou ook geschieden merkten wij de volgende ochtend.
Ook Roos en ik gingen van zang genieten zij het niet met Duncan maar met Mark; Mark Padmore wel te verstaan die vanavond zou optreden in het Internationaal Lied Festival Zeist. Een fietstochtje door de Heuvelrugse schoonheid van Utrecht bracht ons aldaar; een drukte van jewelste bij slot Zeist. Deed mij toch wel veel genoegen dat er zo veel publiek op de been was gekomen na alle inspanningen van Aad Klompenhouwer, die dit festival al jaren organiseert en die tevens voorzitter is van de Vereniging Vrienden van het Lied.
Prachtige ambiance in de kerk van de Hernhutters op het terrein van het Slot. Een Steinway stond te wachten op de virtuoze handen van Julius Drake de bekende pianist-liedbegeleider. Ik was benieuwd. Het programma bestond voor een groot deel uit Engelse liederen van Britten en verder na de pauze liederen van Fauré.
Maar eerst liederen van Purcell, tijdgenoot van Johann Sebastian. Hoewel ik de hele avond geen enkel mij bekend lied zou horen herkende ik direct de muzikale handtekening van deze oude meester. Prachtige muziek en met kracht maar ook subtiliteit gezongen door bariton/tenor Padmore; wat een stem! Daarna Britten, allemaal voor mij volstrekt onbekend werk; vind ik heel gewaagd in zo'n festival; ik wil altijd graag ook iets bekends horen; ligt natuurlijk ook aan nostalgische "mij". Roos voelde dat aan en vroeg mij na het eerste deel of ik er misschien genoeg van had. Dat was misschien enigszins het geval maar voor mij geen enkele reden om weg te gaan. Anneke zou zeggen: "doorgezet, dat is groot!", maar zo voelde het niet aan hoor; in mijn karakter zit juist veel meer een facet dat kennis wil maken met het onbekende. En daar kreeg ik inderdaad weer het een en ander van want ook de werken van Fauré waren mij alle onbekend. Ik vroeg dan ook tijdens het applaus aan Roos of wij vroeger wel liederen van Fauré hadden gespeeld en dat bleek het geval; maar Mark had duidelijk in de archieven gekeken en onbekend maar zeker virtuoos werk opgedoken. Vind ik wel gewaagd om dat te doen zoals ik al eerder opmerkte.
De toegift was zo'n echt Engelse, melancholieke evergreen-achtige melodie die zo kernachtig werd gezongen; daar hadden begeleider en zanger hun ziel volledig ingelegd. Mooie afsluiting van een bijzonder concert.
Na thuiskomst nog een wijntje gedronken en nagesproken en nog wat Whats ge-appt in de groeps-app. Was een fijne dag geweest.
Ook Roos en ik gingen van zang genieten zij het niet met Duncan maar met Mark; Mark Padmore wel te verstaan die vanavond zou optreden in het Internationaal Lied Festival Zeist. Een fietstochtje door de Heuvelrugse schoonheid van Utrecht bracht ons aldaar; een drukte van jewelste bij slot Zeist. Deed mij toch wel veel genoegen dat er zo veel publiek op de been was gekomen na alle inspanningen van Aad Klompenhouwer, die dit festival al jaren organiseert en die tevens voorzitter is van de Vereniging Vrienden van het Lied.
Prachtige ambiance in de kerk van de Hernhutters op het terrein van het Slot. Een Steinway stond te wachten op de virtuoze handen van Julius Drake de bekende pianist-liedbegeleider. Ik was benieuwd. Het programma bestond voor een groot deel uit Engelse liederen van Britten en verder na de pauze liederen van Fauré.
Maar eerst liederen van Purcell, tijdgenoot van Johann Sebastian. Hoewel ik de hele avond geen enkel mij bekend lied zou horen herkende ik direct de muzikale handtekening van deze oude meester. Prachtige muziek en met kracht maar ook subtiliteit gezongen door bariton/tenor Padmore; wat een stem! Daarna Britten, allemaal voor mij volstrekt onbekend werk; vind ik heel gewaagd in zo'n festival; ik wil altijd graag ook iets bekends horen; ligt natuurlijk ook aan nostalgische "mij". Roos voelde dat aan en vroeg mij na het eerste deel of ik er misschien genoeg van had. Dat was misschien enigszins het geval maar voor mij geen enkele reden om weg te gaan. Anneke zou zeggen: "doorgezet, dat is groot!", maar zo voelde het niet aan hoor; in mijn karakter zit juist veel meer een facet dat kennis wil maken met het onbekende. En daar kreeg ik inderdaad weer het een en ander van want ook de werken van Fauré waren mij alle onbekend. Ik vroeg dan ook tijdens het applaus aan Roos of wij vroeger wel liederen van Fauré hadden gespeeld en dat bleek het geval; maar Mark had duidelijk in de archieven gekeken en onbekend maar zeker virtuoos werk opgedoken. Vind ik wel gewaagd om dat te doen zoals ik al eerder opmerkte.
De toegift was zo'n echt Engelse, melancholieke evergreen-achtige melodie die zo kernachtig werd gezongen; daar hadden begeleider en zanger hun ziel volledig ingelegd. Mooie afsluiting van een bijzonder concert.
Na thuiskomst nog een wijntje gedronken en nagesproken en nog wat Whats ge-appt in de groeps-app. Was een fijne dag geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten