Verdwaald?!

Niet te geloven; we komen al jaren in deze polder op weg naar onze jagervriend om wild in te slaan en vooral om weer eens bij te praten. Het was wel lang geleden misschien, maar het lag vooral aan mijn eigen"wijs"heid. We namen het buurtbusje vanaf Twello en hadden grappig genoeg voor de derde keer de zelfde chauffeur; een joviale kerel die ons honderduit vertelde over het boerenleven hier in de buurt. Natuurlijk kende hij onze jagervriend. Aangekomen in Wilp wist ik "precies" hoe we moesten lopen, en dat terwijl Roos aangaf dat we volgens haar de andere dijk moesten nemen; ze had gelijk! maar daar kwamen we langzaam maar zeker achter; we herkenden niets van dit stuk dijk en dat was een veeg teken. Uiteindelijk hebben we bij een boerderij gevraagd hoe we verder moesten; we moesten gewoon de hele polder rond zo bleek. Uiteindelijk was het een heerlijke wandeling die we hebben gemaakt maar we kwamen zo veel later dan afgesproken dat onze vrienden aan het middagmaal zaten.
Maar daarna hebben we heerlijk met elkaar zitten praten als vanouds en dat onder het genot van een kopje koffie. Tot slot natuurlijk de bekende vriezer met lekkers waaruit we een selectie konden maken. Jan had speciaal een prachtig haas voor me bewaard; dat wordt smullen en de jus is voor Marjorie en Hugo; zij vinden dat zo lekker door de boerenkool. Een reebout en een reerug, een gans, een eend, wat lever en nog meer lekkers.
De terugweg liep aanvankelijk gesmeerd maar daarna gingen we door uitvallende treinen maar over Zwolle terug; mijlen op zeven maar ach, je komt er toch. Roos kwam bij mij eten; bruine bonensoep met heerlijk zelfgemaakt frambozenijs toe.