Allemaal mailtjes en epjes

Ontzettend attent van de keuken; ik was perplex; een
toetjesbord met chocolade felicitatie

Vannacht om 12.03 de eerste; dochter Arja epte me en feliciteerde me met mijn verjaardag. Ik heb vervolgens de smartphone maar op vliegtuigmodus gezet om niet middenin de nacht opgeschrikt te worden. Om een uur of negen werden we definitief wakker en toen bleek Thea, de moeder van Martijn al om een uur of 5 geëpt te hebben; achteraf bleek dat zij toen op het vliegveld zat voor een tripje naar Spanje. En in de loop van de dag Broer Jan, Mariska, Joke, Nathalie, Douwe, Martijn, Peter, Anneke, en op de valreep buurvrouw Kaat. Hugo belde zelfs en nicht Vera ook terwijl we onderweg waren aan het wandelen. Ik was er beduusd van eerlijk gezegd.
Aan het ontbijt werd ik toegezongen door het gezelschap van bridgers. Leuk hoor allemaal.
Roos en ik gingen aan de wandel; het was nog kouder dan gisteren. We liepen een beetje op de bonnefooi; hadden nauwelijks iets te eten bij ons en waren van plan om in Rijssen wat te gaan lunchen; Rijssen bleek nagenoeg uitgestorven; toch wel prettig zo'n onvervalste zondagsrust, maar voor ons was er dus niets te eten. Daar om niet getreurd maar rustig terug gelopen naar het hotel en daar een biertje met wat bitterballen genomen. Al snel kwamen er meer bridgers bij ons zitten en het werd zowaar een soort van verjaardagskringetje; best wel heel leuk!

Mooi hè

Uiteindelijk moesten we ons nog haasten om op tijd aan het diner aan te schuiven. Lekker kabeljauw. Als klap op de vuurpijl kreeg ik het nagerecht opgediend op een enorm bord met daarop in chocoladeschrift: "gefeliciteerd" er op. Ontzettend leuk.
Het bridgen viel me niet mee; aan de eerste tafel speelden we weer tegen de ver boven de rest uit torenende kampioenen van gisteren en eergisteren; ik raakte er gewoon door van slag en dan figuurlijk. Ik rommelde maar wat aan en we hadden al direct weer de eerste drie nullen binnen. De vierde pot viel achteraf gelukkig een beetje mee.
Ach, de rest ging best aardig; ik was wat ongeconcentreerd; deed mijn best maar aan de laatste tafel kon ik gewoon mijn ogen niet meer open houden en op enig moment legde ik een pas-kaartje neer terwijl ik eigenlijk wel had kunnen openen. Bleek uiteindelijk een meesterzet te zijn geweest; er werd rondgepast en we haalden zo 100% op dit spel tot verontwaardiging van onze tegenstanders, maar ja, het was correct! zij het niet met opzet.
De avond eindigde met een prijsuitreiking. Ik moet bekennen dat wij er niet ongelukkig onder waren dat we buiten de prijzen vielen want we hadden echt geen ruimte meer in de rugzakken om morgen naar huis mee te nemen. Deed me denken aan die keer dat we eerste werden bij Nol in 't Bosch en wel zes flessen wijn hadden mee te torsen. Die hebben we toen aan andere mensen gegeven om mee te nemen; we hebben ze nooit opgehaald en ik hoop maar dat ze die flessen ook hebben weten te legen har har.