Notarisbezoek

Onderweg vond ik een stuk raat uit een wespennest. Dat is gebouwd van door de wespen uitgekauwd hout.
Ziet eruit als papier. Let op de fraaie geometrische vorm die deze dierkens maken.

Huib had eigenlijk woensdag willen wandelen, maar dan begint mijn eerste HoVo cursus over Stedenbouw in de 20e eeuw. Ja ja, ik begin mijn agenda, geheel tegen mijn gewoonte in met vaste afspraken te vullen. Opp de vrijdagen de HoVo cursus over de Peloponnesos en vrijdag als genoemd. En vandaag had ik ook al een afspraak namelijk met de notaris. Ik wilde mijn testament aanpassen of beter gezegd, ik wilde een nieuw testament; het oude dateerde uit de tijd dat de kinderen nog klein waren en waarin was vastgelegd wie de voogdij over de kinderen zouden krijgen indien mijn toenmalige echtgenote en ik het tijdelijke voor het eeuwige zouden hebben verwisseld. Daar is het - gelukkig - nooit van gekomen. Maar ja, magere Hein begint zo langzamerhand wat meer in het vizier te komen dus is het van belang om de zaken die je belangrijk vindt in een testament vast te leggen.
Huib kon ook vandaag aan de wandel en vond het ook een prima idee om dat dan hier in de buurt van Bilthoven te doen. Ik was veel vroeger klaar bij de notaris dan ik had verwacht - was ook een half uurtje eerder dan de afspraak welkom - en had nog alle tijd voor een broodje garnaal alvorens Huib om kwart voor elf op Bilthoven CS arriveerde.
We hadden allebei zin in de wandeling en vooral in het samen lekker praten en natuurlijk kwamen mijn activiteiten bij de notaris direct aan de orde. Huib begon hilarisch te grinniken toen ik het over "het oude testament" had, daarmee natuurlijk het hier boven genoemde document bedoelend.
We wandelden via "de Werkplaats Kindergemeenschap" door de bossen richting Eyckenstein. Daar de weg overgestoken en verder naar uitspanning de "Mauritshoeve". Die loste ons probleem van het "ontbrekende bankje voor de koffie" op; de zaak was op dinsdag gesloten maar de tafels en stoelen stonden op het terras uitnodigend voor ons klaar. We zetten ons gesprek over filosofie, kunst en wat dies meer zij voort.
Huib had gepland om naar Hollandsche Rading te lopen. Fantasieloos als ik ben wilde ik gewoon rechttoe rechtaan, langs de mij bekende wegen naar het doel gaan. Huib stelde telkens voor om onbekende paden in te slaan waarmee we op plekken kwamen die volstrekt nieuw voor me waren en dat onder de rook van mijn woonoord. Maar uiteindelijk kwamen we aan op Hollandsche Rading; Huib wist zelfs precies hoe laat de trein daar aan zou komen en met een lichte versnelling haalden we die dan ook keurig.
Op station Overvecht namen we afscheid. Wat is dat toch leuk zo samen met een oude makker te wandelen!