Familiebezoek

Een onsie met v.l.n.r. Klaus, Ferry, Roos en Vera

Vandaag hadden we bezoek van mijn nicht Vera en haar man Klaus. Ik had van alles in huis gehaald voor het eten en de reebout niet alleen ontdooid maar gisteren ook klein gemaakt zodat ik de beloofde reebiefstukjes kon serveren. Het was gisteren even droog en zo rond vier uur ging ik nog even achter in het bos wandelen. Tot mijn schrik realiseerde ik me dat ik niets voor bij de koffie had ingeslagen en ook voor 'savonds na het eten eventueel nog een nootje of een stukje kaas had ik niet in huis.
Enigszins in paniek reed ik zo snel als mijn oude fiets me kon voeren naar de Hessenweg; gelukkig was Anita, de baas van de delicatessenwinkel nog bereid - ze stond al met haar jas aan in de deuropening van de winkel - om mij te helpen zodat ik met een banketstaaf en een zak gemengde zoute noten en een gerust hart thuis kwam.
Vanmorgen was het dan zo ver. Roos hanteerde de stofzuiger; de grootste rommel had ik gisteren al opgeruimd. Ik ging het eten zo ver voorbereiden; schilde en kookte een deel van de aardappels en bakte deze alvast voor; bloemkool, snijbonen, uien bakte ik vast voor; kaassaus voor over de bloemkool. Ik had het helemaal op orde.
Als afgesproken zo rond twaalf uur ging de bel en Vera had een heerlijke zelfgemaakte kwarktaart meegenomen. Het stormde zodanig dat het onverantwoord was om het bos in te gaan zodat we maar afzagen van de voorgenomen wandeling. Het was weer gezellig om elkaar te ontmoeten. Vera had een stel foto's meegenomen, waaronder eentje van haar vader, Erich en mijn moeder, Nellie; we fotografeerden die allemaal zodat ze kunnen worden opgenomen in de Blog.

Links Erich Weise, de vader van Vera en zijn zusje Nellie Ten Brink, mijn moeder. Naar schatting 17 resp. 4 jaar oud

Zo tegen vier uur bereidde ik het maal definitief; reebiefstukjes bakken, aardappels afbakken, groenten gaar koken, saus en gebakken uitjes in de magnetron opwarmen, jus opwarmen en met tevredenheid overzag ik de gevulde tafel. En die tafel werd geen oneer aangedaan. We hebben gezellig zitten eten en gesproken over voeding en de voedingsindustrie. Klaus was aangenaam verrast door de smaak van de gebakken uien en de bonen (uit de tuin van Theo).
Zoals afgesproken vertrokken ze weer bijtijds zodat ze niet bij nacht en ontij thuis zouden komen. Fijne dag!