Hollandse aardappeltjes van Columbus

Aardappels uit Gomera, opgekweekt door dhr Oudhof, tuinier

Het is alweer enige jaren geleden dat we op Gomera waren; het Canarisch eiland in de buurt van Tenerife, bereikbaar per boot vanuit dit veel grotere eiland. Het was lang achtergebleven gebied geweest in vergelijking met de andere Canarias en ook nu was het nog wat oorspronkelijker dan de andere; helemaal onze goesting dus.
Leuk aan de Canarias is dat ze een tussenstop vormde in voorgaande eeuwen toen Amerika nog slechts per zeilschip bereikt kon worden. De Canarias waren al veel langer door de Spanjaarden bezet en vormden een voor de hand liggende tussenstop om proviand en vers water in te nemen. Zo'n reis die nu enkele uren duurt per vliegtuig en in de tijd van motorschepen toch nog enkele weken duurde met een zeilschip maanden. En zonder koeling was het moeilijk om een gezonde voedselvoorziening te handhaven. gebrek aan vitaminen, met name Vitamine C was een fors probleem in die tijd.
In Amerika kwam een aantal gewassen voor die tegenwoordig niet meer zijn weg te denken uit de Europese keuken; ik denk daarbij aan de aardappel en de tomaat, maar ook mais komt uit Amerika. En die eerste aardappeltjes zijn kennelijk ook gekweekt op de Canarias en dat nog steeds! Ze zijn er ook trots op. Ze presenteren de aardappeltjes in de schil gekookt met een korstje zout; ze noemen die arrugas meen ik, de gerimpelde.
We hebben een keer van de Canarias een stevige portie van deze aardappelen meegenomen naar huis. De heer Oudhof, de moestuinier waar we in die tijd onze groenten betrokken was bereid om de aardappeltjes op te kweken. Hij was verrast door het loof; zag er heel anders uit dan bij de huidige aardappelen. En over de oogst was hij al helemaal niet te spreken; veel te kleine piepertjes vond hij. Ze waren overigens een stuk groter dan zoals wij ze kenden uit het droge Gomera. En ze smaakten voortreffelijk!