Lieve Sinterklaas. Dit is een bushalte maar mijn oma woont in het appartement hiernaast op nummer 45. Wilt u daar de cadotjes brengen. Groeten van Emma. |
Eigenlijk had ik ingestoken op bus 507, maar 508 kwam eerder en ik maakte een praatje met de vrijwilliger/chauffeur. Hij kwam ook over het plaatsje waar ik moest zijn (zei hij) dus ik kon ook met hem meerijden. Intussen kwam 507 eraan en reed direct door; er stond verder ook niemand te wachten; ik was de enige passagier voor deze twee, vrijwel gelijktijdig vertrekkende buurtbussen. Ik had dus ook geen keuze meer. Onderweg kwamen we al direct aan de praat over de natuur, landbouw en de jacht. Voordat ik uitstapte hadden we al over tal van onderwerpen van gedachten gewisseld. De vrijwilliger/chauffeur vertelde mij dan ook dat hij dit vrijwilligerswerk toch vooral deed vanwege de gesprekken die hij met de passagiers kon voeren. Daar kan ik me best wel wat bij voorstellen.
Op de terugweg, met een volle rugzak met ingevroren lekkers kwam ik weer bij de halte en zag toen dat bus 508 daar helemaal niet stopte; kennelijk had de vriendelijke chauffeur een stukje voor me omgereden om maar een praatje te kunnen maken; leuk!
In het bushokje hing een roerend briefje, gericht aan Sinterklaas: "Dit is een bushokje, maar mijn oma woont in een appartement hier verderop. Wilt u daar de cadeautjes brengen Sinterklaas", ondertekend met Emma. Ze kon al goed schrijven; is dus vast al 8 jaar oud en is nog helemaal in "het ware geloof". Kostelijk, ik moest er zo om glimlachen daar in de regen en kou, wachtend op bus 507, terug naar station Twello.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten