Reclamebord op het station |
Eigenlijk heb ik van meet af aan zelf gebruik gemaakt van de mobiele mogelijkheden die eind zeventiger, begin tachtiger jaren onder handbereik kwamen. Allereerst de walkman, een draagbaar apparaatje waarmee je tapejes kon afdraaien en beluistern met de koptelefoon. Ik zal daar wat mee gewandeld hebben. Alle symfoniën van Mahler en liederen van Mahler, de Mattheuspassion van Johann Sebastian Bach en nog veel meer muziek heb ik op die manier leren kennen waarbij vriend Dick mij telkens voedde met verse tapejes. Die zijn inmiddels allemaal in het vuilnisvat verdwenen want na een korte tussentechnologie van de draagbare CD-speler, de Discman, kregen we de mp3 technologie met steeds kleiner wordende spelertjes die je via de computer met mp3-tjes kon vullen en kon opladen. Zijn inmiddels ook niet meer verkrijgbaar zoals ik onlangs tot mijn spijt moest constateren. Maar nu heb je de smartphone die zelfs filmpjes kan vertonen.
Ik heb ook wel eens, al wandelend interessante lezingen beluisterd via de mp3-speler; dat is natuurlijk een bron waar iedereen wijzer van kan worden. Ik ben dus eigenlijk wel heel positief als ik de mogelijkheden realiseer van het luisteren naar een boek/lezing of wat dan ook. Nu nog de inhoud zien verschijnen; die is er ook vast al.
Maar ik denk toch niet dat ik mij het genoegen van het boek lezen ooit zal laten ontnemen. Ik zou wèl eens willen uitproberen hoe het gaat als je een boek leest en tegelijkertijd de tekst hoort; dan dringt het wellicht beter door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten