Het havengebied van Antwerpen moet, om economische redenen ongetwijfeld worden uitgebreid en dat gaat ten koste van de natuur hetgeen gecompenseerd moet worden in de nabijheid. Hierbij is het boerenland "de pineut". Dorpjes verloederen, oud cultuurland wordt omgebouwd tot "nieuwe natuur", het is de oorspronkelijke bevolking een gruwel. De weerstand tegen de groene maffia zoals de natuurmensen worden betiteld is groot.
Ik heb het boek met de nodige aandacht gelezen en had erg te doen met de betreffende bevolking. Ik had ook wel begrip voor deze mensen ook al behoor ik tot de natuurmensen. Wat mij erg tegenstaat is dat de grondoorzaak natuurlijk niet "de natuur" of de "natuurmensen" betreft maar de ongebreidelde behoefte aan vergroting van de economie. Dat geldt net zo zeer voor het boerenbedrijf; de grootschalige landbouw is ook gewoon twee dimensionale industrie en is op zich ook heel erg slecht voor "de natuur". In ons eigen land is het toch vooral de moderne, grootschalige landbouw die samen met het verkeer de teloorgang van onze natuur veroorzaakt.
Aan de andere kant vind ik "de nieuwe natuur" een bijzondere manier van tuinieren resp. dierentuin houden. In dit boek lees je ook over het aanleggen van schrikdraad om de vossen buiten het gebied te houden. Echte natuur heeft helemaal geen beheer nodig.
Dat wij als mensen eigenlijk altijd prioriteit geven aan de economie ontslaat ons niet van de plicht om zuinig te zijn met ons erfgoed en dat geldt ook zeker voor ons cultureel erfgoed. Laat die boeren die zo graag willen blijven gewoon verplicht de 50er jaren manier van landbouw bedrijven: kleinschalig, zonder gif, kunstmest, tractoren, maar met paardentractie en een wenselijke grondwaterstand; geef daarvoor subsidie, een vrijwilligersorganisatie en je hebt een recreatiemogelijkheid waar je u tegen zegt. Dat is beter voor de natuur dan welke kunstmatige natuurontwikkeling dan ook. Maar ja, dat zit er niet in: "de nieuwe tijd, net wat u zegt"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten