Arachne in de Schoorlse duinen

Spin weeft web. Als je goed kijkt zie je de cirkel in het
midden van het web waar de spin e.e.a. nog gaat
afmaken.

Ovidius beschrijft in zijn weergaloos boek "Metamorphosen" over de weefwedstrijd tussen de hooghartige Arachne en de godin Pallas Athene (Minerva). Pallas die zich, vermomd als oude vrouw kenbaar maakt aan het van eenvoudige afkomst zijnde meisje en haar roemt om haar weefkunst, maar haar tevens wijst op bescheidenheid die haar jeugd zou passen. Niets van dat al; het meisje wijst op agressieve wijze de oude vrouw af; Pallas gooit haar vermomming af en maakt zich kenbaar; de strijd is daar.
Ovidius beschrijft welk een prachtig weefwerk de twee dames maakten met daarin schitterende taferelen van de Olympos, de woonplaats van de goden, over de verleiding van Europa door Zeus, vermomd als stier. Pallas is jaloers vanwege het meer dan prachtige kleed dat door Arachne werd geweven; zij verscheurt het kleed, priemt het meisje tot viermaal toe in het voorhoofd. Arachne beneemt zich vervolgens van het leven door zich op te hangen; Pallas krijgt medelijden en verandert haar in een spin; zo kon zij aan een draad verder leven.
Aan dit mooie verhaal uit de oudheid moest ik denken toen ik gisteren in de Schoorlse duinen met bewondering naar het werk van een spin, een arachnoïde, zat te kijken; ze was bezig om een nieuw web te spinnen. Resoluut trok zij haar cirkelvormige baantjes tussen de spandraden; een genot om dat schouwspel van de natuur zo vanaf een bankje in de zon te mogen bewonderen. "Spectaculair" zou mijn vriend Peter C. zeggen.

Overigens was de wandeling en de zeedoop die voorafgingen aan dit schouwspel zeker het vermelden waard. We waren met trein en bus naar Bergen aan Zee gegaan. Lekker zonnen en zwemmen waren eigenlijk ons doel. Echter, het waaide behoorlijk hard; eerst nog even in een duinpannetje wat liggen zonnen en zandhappen en vervolgens besloten om met de wind in de rug naar de opgang bij Schoorl te lopen via het strand. Vlakbij Schoorl zag ik een aantal lieden die ondanks de wind in zee waren; hun voorbeeld heb ik nog even gevolgd; heerlijk zo die hoge golven tegen je lijf.
Daar bij de opgang begon "de blauwe wandeling" naar Schoorl. Die is echt de moeite waard en voert ook langs het bankje waarvandaan we de spin aan het werk konden zien. De weg voerde door grote stukken afgebrand duinlandschap. Ik weet nog dat we 1 of 2 jaar geleden in de Schoorlse duinen een brandstichter hadden en daarvan konden we nu het resultaat zien. En niet alleen dat maar ook van de krachtige herstelcapaciteit van de natuur. Feitelijk zag het er allemaal nu weer lekker fris uit met allemaal jonge heide en andere bodembedekkers. In de krant stond dat er weer zoveel hectaren natuurgebied waren verwoest; nou, dat viel wel mee want de natuur weet er wel raad mee!