Weer eerste?!

Gisteravond hebben we voor het eerst in drie maanden weer gebridged in de club; het zomerreces was voorbij. Het afgelopen seizoen waren we tot onze eigen verbazing direct van de B-lijn naar de A-lijn gepromoveerd; we hadden slechts 1 ronde in "de B" gespeeld of hup, we zaten in de hoogste lijn. Eerlijk gezegd voelde ik me daar nogal onzeker over en vond ik het eigenlijk maar niks. Liever had ik nog een jaartje in de B-lijn willen spelen. Bij het zomerbridgen van Bert Nijkamp hadden we 1 keer meegedaan en wel zo ontzettend slecht gescoord dat ik het wel weer even genoeg vond. Pas de afgelopen week hebben we de draad weer een beetje opgepakt en zijn we weer met "Step-Bridge", het computer bridge van de Bond wat gaan oefenen. Dat ging overigens helemaal niet gek.
Maar gisteravond moesten we er dan weer volop tegenaan. Die ochtend was ik om kwart over vijf, na een onrustige nacht (als steeds wanneer ik zo vroeg op moet), opgestaan vanwege het natuurbelevingsproject in Strabrecht. Het was een leuke dag geweest met een enthousiaste groep kinderen. 'sMiddags rustig aan gedaan; in de zon gezeten en nog even de ogen gesloten op bed zodat ik er weer tegen zou kunnen en niet halverwege de avond zou gaan zitten gapen.
De eerste tafel ging niet geweldig vond ik en de tweede ook maar zo zo. Vervolgens hadden we een "stilzit" en pauze. Maar daarna ging het eigenlijk behoorlijk goed; we zagen de uitslag dan ook verwachtingsvol tegemoet. Dat gaat altijd van onder af aan. Toen de 50% was gepasseerd waren we al heel tevreden, maar onze namen werden maar steeds niet genoemd. We bleken eerste te zijn geworden in de A-lijn. We konden er alleen maar blij om lachen en Roos bloosde er van. Beatrijs kwam quasi kwaad op ons af en zei dat ze het ons kwalijk nam dat we wel beloofden om weer terug te komen naar de C-lijn maar daar nu kennelijk definitief afscheid van hadden genomen.
We hebben er thuis nog maar een wijntje op genomen en we zitten nog steeds behoorlijk na te genieten.