Hier doe je het voor

De kinderen hebben lol met het vissen vangen

Het was dinsdag weer prachtig weer voor wat ik altijd noem: "de kindertjes van Strabrecht", het natuurbelevingsproject van Staats Bosbeheer. Het was een grote groep, de kinderen hadden er zin in en als gezegd, het weer werkte mee. We begonnen als altijd met "de Hoge Wereld", oftewel de zoektocht naar allerlei klein gedierte tussen de bomen. Dit groepje kon er geen genoeg van krijgen. Daarom heb ik "de Stille Wereld" maar overgeslagen; daar was het groepje ook eigenlijk te druistig voor. Ondernemende jongens en rustige, nieuwsgierige meiden. Dus hup door naar de heide en daar gingen de jongens helemaal los, terwijl de meiden geïnteresseerd door het struweel struinden op zoek naar spinnetjes, mooie bloemetjes, bijen en andere insecten. De loupe-potjes waren als altijd favoriet. In het bos hadden ze al mieren, duizendpoten, pissebedden en zelfs een naaktslak gevonden en in een potje gestopt. Ten lange leste kwamen de jongens weer terug naar de groep en vroegen mij om een sprinkhaan te vangen. Lastig te zien voor mij; je moet er wel erg dichtbij komen, dus zonder bril en hup daar had ik er eentje tot grote bewondering van de kids. En dan het pièce de résistance, het vissen. De vorige keer had ik gemerkt dat kinderen met korte broek prima met blote voeten in het water konden gaan vissen. Welnu, de meesten hadden ook een korte broek aan. Eén van de jongens ging met lange broek en laarzen hup het water in; dat hou je toch niet tegen als heidegids. Ik moest er wel een beetje om lachen. Ook het vlinders vangen heb ik maar overgeslagen. Op de terugweg haalden ze zelf de vlindernetjes te voorschijn en probeerden nog wat te vangen. Er zaten nauwelijks meer vlinders; het seizoen begint af te lopen.
Ik heb "de juf" ingefluisterd dat de jongen met de natte broek niet met een nieuwe auto naar school moest worden terug gebracht. "Dat kwam helemaal in orde" zei ze tot mijn opluchting. Ik was even bang dat ik de kinderen misschien wel erg veel natuurbeleving had laten genieten. Maar dat viel dus kennelijk mee. Ze bedankten me ook uitvoerig.