Met Ab en Dick op het Hijkerveld aan het werk

Piepklein zandhagedisje

Ab en ik hadden enkele weken geleden afgesproken dat we deze zaterdag zouden gaan wandelen in of rond de "Kroondomeinen" op de Veluwe. Maar een ander plan werd geboren; hij was vrijdag bij zijn broer Dick om op het Hijkerveld een aantal nieuwe eierlegplaatsen voor de zandhagedis aan te gaan leggen en had zo het vermoeden dat ik er geen bezwaar tegen zou hebben om hen daarbij te komen helpen op de zaterdag ipv te gaan wandelen. Dus zat ik om 7.00 uur op station Bilthoven en kwam ik om 9.30 aan op station Beilen. We gingen direct door naar het Hijkerveld. Eerst de resultaten van hun harde werk op de vrijdag aanschouwen: een tiental nieuw opgeworpen zandbedden, zo veel mogelijk gemaakt van opgedolven geel zand; dat bevat weinig voeding en daarom zal er niet zo snel vegetatie op aanslaan, kortom voor de hagedissen een makkelijk plek om een gaatje te graven om de eieren in af te zetten. Dat dit ook daadwerkelijk tot resultaat leidt was duidelijk; bij inspectie zag Dick een fors aantal piepkleine hagedisjes (zie foto) die op en in het struweel bewogen en de koestering van de zon zochten.
Vervolgens hebben we alledrie een nieuw zandbed gemaakt. Met een spade had ik eerst zoden verwijderd zodat ik een diepe kuil kon graven om geel dekzand uit de ijstijd op te graven. Vervolgens een stuk vrijgemaakt van opslag daar waar het bed gemaakt zou worden, op de zuid-west helling vanwege de zonrichting; de zoden opzij gelegd om het zandgat later weer te vullen. Toen een diepe kuil gegraven en het gele (dek)zand opgedolven; het zweet liep van m'n gezicht: "eerlijk werk, waar jet het warm van krijgt en gaat zweten", zoals ik dat graag noem; was ik in m'n werkzaam leven niet vaak mee geconfronteerd; altijd maar aan een bureau en in overleg. Tot slot de kuil weer dichtgegooid met kluiten die ik zodanig afsneed van de boven laag dat daarbij weer een stijlrandje ontstond voor eventuele solitaire graafbijen; je blijft toch lid van de NEV nietwaar!

Ab zal Dick wel eens vertellen hoe het allemaal
moet gebeuren (har har)

Vervolgens heeft Dick, daarbij (voor de foto) gedirigeerd door Ab, van het dekzand een optimaal legbedje voor de zandhagedis gemaakt.
En toen verder de hei op, waarbij Dick mij opmerkzaam maakte op allerlei interessante dingen als een cocon, waarvan ik dacht dat het een reptielenei zou zijn, afkomstig van hagedis of adder; maar nee, het was afkomstig van een geleedpotige (ik dacht een spin) die daarin eitjes afzet en haar jongen doet uitkomen. Ik heb het in mijn zak gestoken en mee naar huis genomen; Roos herkende het direct als een cocon van een insect!
Inmiddels gingen we over tot het volgende dagonderdeel: het eten van de door mij meegenomen kippenvleugeltjes en cocoskoek en op naar het inventariseren van adders. Dick doet dat al vele jaren, daarbij regelmatig bijgestaan door broer Ab.
Hij fotografeert de koppies voor de identificatie, noteert weersomstandigheden, precies de plaats waar hij de individuele slang heeft gevangen, noteert de lengte van het dier en de vegetatie van de vangstplaats. Kortom een enorme dataverzameling op basis waarvan onderzoek plaats kan vinden.

Adder op de witte achtergrond van het net

De twee broers vingen adder op adder terwijl ik er maar met mijn volle aandacht voor spek en bonen bij liep. Uiteindelijk bleek de vangst 50 stuks te zijn, waarvan mijn bijdrage nihil was. Op een zeker moment ving Ab er zo veel dat Dick nauwelijks de tijd had om de gegevens te noteren of de volgende was er alweer. Soms vingen ze er twee tegelijk; ik voelde me wat gegeneerd; deed vreselijk m'n best, werd hardstikke moe van dat gesjouw door het struweel en nam regelmatig de kijker om de schitterende omgeving en de vogels te bewonderen.
Tegen een uur of vier stopten we en gingen nog even bij Dick in Beilen langs huis. Nog even zijn prachtige exotische slangen in het terrarium bewonderd; mooie gladde huiden i.t.t. de adders, die heel voelbaar geschubd zijn.
Ab en ik gingen met de auto naar mijn flatje; ik had nog een reeschouder staan; die heb ik met wat cantharellen uit de vriezer tot een heerlijke Sauce Parisienne voor over de pasta verwerkt; met de pronkertjes van Matton smaakte het allemaal prima. Tot slot, met m'n laatste energie samen met Roos op de tandem m'n fiets opgehaald van het station. Ik was nog niet thuis of ik lag te slapen; heerlijke dag!