Door de kloof in Zuid Limburg

Dichtgegroeid, omgevallen bomen, grote klimplanten
tegen de boomstammen. Vogels, dassenholen, eekhoorns;
een heel spannende bedoening

Vandaag weer naar Zuid Limburg; om kwart over vijf opgestaan; het wordt al een beetje routine. Ik pak weer een stuk slaap terug in de trein naar huis. Van Maastricht naar Roermond heb ik vandaag heerlijk zitten dutten.
Gisteren was ik met bus 57 o.a. langs St Geertruid gekomen, één van de favoriete wandelplekken van m'n vader. Je kunt daar volgens de kaart in een smeltwaterkloof, ontstaan in de ijstijd, afdalen naar het Maasdal. M'n vader en ik hebben dat destijds meerdere keren gedaan. En dit zou dan m'n eerste keer worden in m'n uppie, zonder die ouwe dus; moest dus, zoals zo vaak, veel aan hem denken.
Ik liep het paadje af en kwam bij het begin van het dal; de beheerder, Staatbosbeheer nota bene, had een bordje geplaatst met "niet betreden", kwetsbaar natuurgebied. Ik liep voor de zekerheid toch maar verder en zag dat het prikkeldraad niet helemaal doorliep. Verder liep er ook een duidelijk bewandeld pad het dal in. Tja, dan volg ik het voorbeeld van mijn collegae wandelaars. Maar dat viel niet helemaal mee. Misschien een kwetsbaar natuurgebied, maar voor onervaren wandelaars een bijzonder kwetsuurgevoelig natuurgebied. Omgevallen bomen, gladde stukken, moeilijke overstappen, steile stukken (zie de serie foto's die ik heb gemaakt). Natuurlijk had ik er geen moeite mee, maar heb wel heel voorzichtig gedaan want je zult daar tussen niks en nergens je enkel verzwikken of erger. Wat zou die ouwe het prachtig hebben gevonden. Ik hoorde opvallend veel vogels; had uiteraard de kijker niet bij me oen die ik ben, maar die zou me ook vreselijk in de weg hebben gezeten. Ik heb ontzettend genoten van de afdaling, waar ik drie kwartier over heb gedaan. Toen terug door het Maasdal en het Savelsbos weer in, terug naar St Geertruid. Daar werden de appels nu volop geplukt. Ik heb nog een paar rijpe peertjes gescoord; heerlijk zo vers van de boom en in een boomgaard zonder koeien(stront). Wel zo plezierig.
Ik weet nog dat we daar een keer waren als gezin, samen met opa (m'n vader dus). We verzamelden toen wat valappels om mee naar huis te nemen; daar doet de teler toch niets mee. Peter, toen nog een klein ventje van een jaar of vier snapte het niet helemaal en plukte gewoon van de boom. Ik zei hem toen dat hij alleen de appels van de grond mocht pakken. Vervolgens legde hij de geplukte appels eerst op de grond en deed ze dan in de tas; dat hij de logica niet snapte spreekt voor zich natuurlijk. Ik moest daar ook nu weer aan denken. Een stortbui brak los en ik vluchtte in het bushokje voor de bus naar Noorbeek. Dat schrijf ik morgen in de Blog!