 |
| Abrikozenvlaai |
Toen we enkele weken tijdens zo'n snoeiheet weekend in Limburg wandelden kwamen we ook in Gulpen terecht. Ons water was nagenoeg op en we hadden trek in een stuk Limburgse vlaai. Dus even verderop naar een bakker. Helaas was er geen rijstevlaai meer; die vind ik altijd zo lekker! Maar daarom niet getreurd er was nog wel abrikozenvlaai. Dus die namen wij en ik vroeg (toch niet zo'n gekke vraag?) of ze die voor ons in vieren kon snijden. Dat was kennelijk een erg moeilijke kwestie want de bedienende dame antwoordde de inmiddels legendarische stomme uitdrukking: "dat doen we anders nooit". Nou ja, dacht ik, deze keer wellicht dus wel. Maar nee hoor. Gelukkig had Roos een aardappelmesje bij zich dus konden we dit probleem zelf oplossen. Maar ik had nog zo'n immens moeilijk, voor een Limburgse bakkersdame niet op te lossen probleem. "Zou u misschien mijn waterflesje kunnen vullen?", vroeg ik haar argeloos. Maar opnieuw kreeg ik dat ongelooflijk stomme antwoord: "dat doen we anders nooit". Geheel tegen mijn gewoonte ben ik toen maar, zonder te groeten, weggelopen. Op een bankje hebben we de vlaai met genoegen opgegeten; hij was heerlijk. En verderop bij een huis zaten twee mensen te genieten van het zonnetje. En die mevrouw heeft gelukkig mijn flesje gevuld want we moesten echt nieuw water hebben; het was zo ontzettend heet.
Een volgende keer zal ik in Gulpen zeker opnieuw een vlaai gaan kopen bij die bewuste bakker, maar geen vraag meer stellen. Want als ik dat stomme "dat doen we anders nooit" weer te horen krijg dan ga ik gillen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten