Kleine Mees

 

Mees, net uit z'n slaap

Ik had me er echt op verheugd om op te kunnen passen bij kleinzoon Mees, een bijzonder vriendelijk kereltje van inmiddels 14 maanden. Als eerste van m'n kleinkinderen kwam hij, nog geen jaar oud, actief naar mij toe gekropen en maakte duidelijk dat hij op schoot wilde, althans geen last had van eenkennigheid zoals dat bij die leeftijd hoort. Ook later toen ik langs kwam terwijl de familie met vakantie was kwam hij actief naar me toe om op schoot te zitten, heerlijk. Vandaag, ik hoefde me niet te haasten aldus Joke, dus rustig aan gedaan en was rond twaalf uur ter plekke. Ronja deed voor mij de deur open, zij had geen school omdat de juffrouw ziek was, dus alleen Bram ontbrak. We gingen eerst lekker lunchen, vind ik altijd leuk bij iemand anders lunchen omdat er dan ander broodbeleg en ook ander brood is. En ja hoor, Joke had zelf eiersalade gemaakt en dat smaakte me uitstekend op het bakkersbrood dat ik bestempel als visdeeg, uitstekend om tot een balletje te kneden voor aan de haak, maar minder geschikt als maagvulling.
Even later ging Joke op weg om Bram op te halen van school en kwam terug met kleinzoon. Hele logistiek waarbij Bram alles moest prepareren voor z'n tandartsbezoek, Joke moest Mees voeden en in bed leggen en ik hoefde helemaal niets te doen dan een beetje rondkijken. "Vermaak jij je wel ouwe", vroeg Joke nog ten overvloede en ging met Bram op weg. Een klein uurtje later appte ze nog of alles nog stil was en of Mees nog sliep. Beneden aan de trap hoorde ik niets maar toen ik zachtjes naar boven ging hoorde ik hem piepen. Dus uit z'n bedje gehaald en naar de andere kinderslaapkamer gegaan om daar af te wachten tot Joke weer terug was, de trap is zo steil dat ik daar in m'n eentje al aarzelend naar beneden ga en dus zeker niet met een druistige dreumes op de arm. 
Ik heb Pieter nog kunnen begroeten en heb boerenkool meegegeten en toen met de bus weer terug naar het station en door naar de flat. Was uiteindelijk bepaald niet moe ondanks alle drukte.