Marijns' 2e verjaardag

 

Niet geheel van harte bij "opa" op schoot

Met een heuse "groepsapp" werd de tweede verjaardag van kleinzoon Marijn aangekondigd en georganiseerd. Niet alleen de datum werd zo bepaald maar ook de "wensenlijst" die het menneke kennelijk had geformuleerd. "Of die kinderen niet al genoeg hebben", schoot het door mij heen. Ik sta vaak verbaasd over de hoeveelheid spullen die de jonge kinderen al bezitten, bij een enkel gezin heb ik soms de indruk dat de deur van de kinderkamers nauwelijks meer dicht kunnen zo veel ligt er op de grond en op de bedden en waar dan niet. En toen ik een keer bij een wat oudere kleinzoon vroeg, nadat hij mij trots zijn uitgebreid bezit had getoond, of het niet genoeg was, keek hij mij verbaasd aan met een blik van "kan dat dan, genoeg?" net als Obelix wanneer je hem vroeg of hij genoeg gegeten had har har. En ja, het is een teken van deze tijd en daar zijn de jonge kinderen een onderdeel van, men koopt en bezit niet omdat het nodig is, maar "omdat het kan". Wij hier in het westen zijn zo ontzettend welgesteld dat het niet meer beseft wordt en de inhaligheid zelfs nog toeneemt, ik word er niet vrolijk van waar het kapitalisme en vooral het neoliberalisme ons gebracht hebben.
Maar goed, Roos had een zo druk programma voor de boeg dat ik haar dringend heb geadviseerd om niet mee te gaan en zo gingen we samen de deur uit, wandelen naar het station waar onze wegen zich scheidden. Het was prachtig weer dus besloot ik om via Dordrecht te reizen zodat ik ook daar een leuke wandeling kon maken, via de stad naar de haven en daar het pontje nemen en oversteken naar Papendrecht en langs het water naar het verjaarspartijtje. Zo gezegd zo gedaan, ik ontmoette zelfs nog even de ouders van Jessica die op onze bestelling een tweetal prachtige sculpturen hadden meegenomen, fraai handwerk. Hartelijk begroet door kleinzoon Joris en zoon en schoondochter. Een heerlijk stuk appeltaart door Bea gebakken. Het was net afwisseling van de wacht want de ochtend visite was of ging weg en afgezien van een vriendin van de familie was ik zelfs even het enige bezoek, dat was snel over want daar kwam de horde familie met kleinkinderen en nog een vriend van de familie met twee jonge kinderen. Heerlijk om daar te zitten tussen mijn dochters en zoon en volop kleinkinderen. De kleine Mees lekker bij me op schoot. Even later kwam ook de jarige Marijn uit zijn middagslaap beneden en niet geheel van harte zat hij zelfs even bij me op schoot. Ik had een fijne twee uurtjes met mijn familie en vroeg aan Anneke of ik wellicht met hen kon meerijden naar Schoonhoven of Gouda en dat kon gelukkig zodat ik weer redelijk op tijd thuis was. Bij het afscheid nemen stak ik mijn handen tot twee keer toe uitnodigend uit naar de kleine Marijn maar deze schudde gedecideerd van neen, nou, een volgende keer kan alleen maar beter. Joris zwaaide me gezellig uit. Was een genoeglijke middag geweest.