 |
| De jarige Ronja met haar broer |
Toen ik vanmorgen het gordijn opentrok bleek dat het de afgelopen nacht stevig had gesneeuwd, was wel voorspeld door het KNMI maar desalniettemin een verrassing. Ik had er niet echt op gerekend omdat het de laatste dagen steeds veel mooier en vooral droger weer was dan KNMI had voorspeld, maar deze keer was het echt raak. Geen weer om met de fiets naar de markt te gaan en had toch echt dingen nodig, dus dan maar te voet. Dikke winterjas aan, pet op omdat ik dat gekriebel van sneeuwvlokken op m'n neus absoluut niet kan verdragen, word ik helemaal gek van, rugzak op en hup naar de markt. Eerst maar even kijken of alle kramen die ik met een bezoek wilde "vereren" er wel waren, hetgeen het geval was. Eerst achteraan bij "Alex" kippenvleugeltjes ingeslagen om zondag mee te nemen naar het verjaardagsfeestje ter ere van Ronja's verjaardag. Ze is vandaag jarig en Joke stuurde me een lief fotootje waarop de jarige Job met haar broertje; zondag gaan Roos en ik op verjaarsvisite, doe ik eigenlijk maar zelden, maar sinds de viering van Peters' verjaardag vind ik dat eigenlijk best heel leuk. Ik dwaal af.
Bij "John" 1 kilo eigenheimers, bij "Hans" een kilo volkorenmeel, bij de kaaskraam een stuk geitenkaas en tot slot bij "Apollo" noten en amandelspijs en toen weer door de sneeuw naar huis gebaggerd. M'n jas en handschoenen waren nat en ik had het verrekte koud. Aangezien ik slechts stook wanneer ik visite heb was de dag, maar ook de avond niet aangenaam toeven op de flat. Ga ik morgen wanneer Roos komt maar eens anders doen, gewoon wat vroeger de kachel aanzetten. Heb ik ook inderdaad gedaan en terwijl ik dit bloggie een dag later zit te schrijven voel ik hoe veel aangenamer dat is har har.
's-Middags heb ik de vleugeltjes gebakken en ze staan klaar om zondag meegenomen te worden: "vooral geen kadootjes", werd mij door Joke op het hart gedrukt, "neem maar gebakken vleugeltjes mee". Verstandige houding vind ik, de kinderen van tegenwoordig worden gewoon bedolven onder de rotzooi onder het mom van kadootjes. Toen een van de kleinkinderen mij eens trots de enorme hoeveelheid geschenken die hij had verworven toonde en ik vroeg of het niet genoeg was, keek hij mij verbaasd aan: "genoeg?!", kan dat dan, net als Obelix die nooit genoeg te eten kreeg voor zijn gevoel, maar daar kon je om lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten